Instrument: Barokowe

Orkiestra symfoniczna to zespół muzyków przeznaczony do wykonywania kompozycji muzycznych wymagających większego aparatu wykonawczego, na przykład: symfonii, koncertów, oper czy baletów. Standardowa obsada orkiestry wykształciła się dopiero w polowie XVIII wieku na dworze elektora Palatynatu w Mannheim. Wtedy bazą dla orkiestry był sekcje instrumentów smyczkowych, to jest: I i II skrzypce, altówka oraz wiolonczela wspierana przez kontrabas. Instrumenty dęte reprezentowały: flety, oboje i fagoty i klarnet. Instrumenty miały jedynie wzbogacać brzmienie smyczków, dopiero w XIX wieku zaczęto powierzać im partie solowe. Rolą waltorń było realizowanie fundamentu harmonicznego, o tyle ważną, że na znaczeniu straciło basso continuo. Orkiestra symfoniczna do dziś nie ma ujednoliconego składu. Jej skład instrumentalny i liczebność podlega zmianom zależnym od woli kompozytorów, choć istnieje pewien standard (około stu osób), wystarczający do wykonywania większości XIX- i XX-wiecznego repertuaru.