Cześć, drodzy czytelnicy! Dzisiaj chciałbym podzielić się ponownie z wami moją pasją do muzyki barokowej i opowiedzieć wam o jednej z moich ulubionych kantat – Wer nur den lieben Gott lass walten (Kto tylko pozwala kochać Boga) autorstwa Jana Sebastiana Bacha.
Jest to kantata na 5 niedzielę po Trójcy Świętej, która miała swoją premierę w 1724 roku w Lipsku. Kantata ta jest pełna piękna, harmonii i głębokiego przesłania duchowego.
BWV 93 – Konstrukcja dzieła
Kantata składa się z sześciu części, które łączą w sobie różne formy muzyczne i literackie.
Pierwsza część to chorał na podstawie popularnej pieśni luterańskiej o tym samym tytule, który wyraża ufność w Bożą opatrzność i miłość.
Druga część to aria altowa z akompaniamentem oboju i smyczków, która podkreśla spokój i radość płynące z wiary.
Trzecia część to recytatyw tenorowy z continuo, który opowiada o trudnościach życia i potrzebie modlitwy.
Czwarta część to aria sopranowa z akompaniamentem oboju i smyczków, która wyraża nadzieję na lepsze czasy i Bożą pomoc.
Piąta część to recytatyw basowy z continuo, który zapowiada zbawienie i wieczną chwałę dla wiernych.
Szósta i ostatnia część to ponownie chorał, który podsumowuje główny motyw kantaty – zaufanie Bogu i Jego woli.
Kantata ta jest nie tylko arcydziełem sztuki muzycznej, ale także świadectwem głębokiej wiary i duchowości Bacha, który był gorliwym luteraninem i uważał swoją muzykę za służbę Bogu.
Kantata ta jest także uniwersalnym przekazem dla wszystkich ludzi, którzy szukają pocieszenia, nadziei i sensu w swoim życiu.
Kantata ta zachęca nas do tego, abyśmy nie tracili wiary w obliczu przeciwności losu, ale polegali na Bożej mocy i miłości, która nas prowadzi i chroni.
Mam nadzieję, że ten post zainspirował was do posłuchania tej kantaty lub innych utworów Bacha, który jest niewątpliwie jednym z największych kompozytorów wszech czasów.
Dziękuję za uwagę i do następnego razu!