Wtedy Maryja rzekła: «Wielbi dusza moja Pana, 47 i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. 48 Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, 49 gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię - 50 a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją. 51 On przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich. 52 Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. 53 Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia. 54 Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje - 55 jak przyobiecał naszym ojcom - na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki».
Magnificat jako tekst ma swoje korzenie w Ewangelii św. Łukasza, gdzie opisane jest spotkanie Maryi z Elżbietą. Pierwsze użycie tego tekstu w liturgii datuje się na wczesne wieki chrześcijaństwa, a jego popularność rosła wraz z rozwojem liturgii godzin, zwłaszcza nieszporów.
W średniowieczu Magnificat stał się integralną częścią nabożeństw wieczornych w Kościele katolickim. Mnisi benedyktyńscy oraz inne zakony przyjęli go jako stały element swojej codziennej modlitwy. Wraz z reformacją, zarówno Kościół katolicki, jak i różne odłamy protestanckie kontynuowały używanie Magnificatu w swoich nabożeństwach.
Magnificat stał się również inspiracją dla wielu kompozytorów na przestrzeni wieków. Już w średniowieczu pojawiały się pierwsze muzyczne opracowania tego tekstu, a renesans przyniósł ze sobą bogactwo polifonicznych kompozycji. W baroku powstały najsłynniejsze Magnificaty, w tym utwory Jana Sebastiana Bacha oraz Antonio Vivaldiego.
Tekst Magnifikatu składa się z dziesięciu wersetów, które można podzielić na trzy główne części: uwielbienie Boga, opowieść o Bożym miłosierdziu i wspomnienie Bożych obietnic dla Izraela. Każda z tych części odgrywa ważną rolę w całościowym znaczeniu tekstu.
Każda epoka w historii muzyki przyniosła inne podejście do komponowania muzyki do tekstu Magnifikatu. Kompozytorzy renesansowi, tacy jak Giovanni Pierluigi da Palestrina, tworzyli polifoniczne opracowania, które podkreślały piękno i harmonię tekstu. W baroku z kolei kompozytorzy tacy jak Jan Sebastian Bach tworzyli bardziej skomplikowane, koncertujące opracowania, które w pełni wykorzystywały możliwości orkiestry i chóru.
Nie sposób wymienić wszystkich kompozytorów, którzy stworzyli swoje wersje Magnifikatu, ale warto wspomnieć kilka najważniejszych. Do takich dzieł należą Magnificat Bacha, który jest jednym z najbardziej znanych i wykonywanych utworów tego rodzaju. Inne znaczące kompozycje stworzyli m.in. Claudio Monteverdi, Antonio Vivaldi, Johann Pachelbel, oraz Arvo Pärt.
Magnificat jest nie tylko pieśnią uwielbienia, ale również głęboką modlitwą, która wyraża pokorę i wdzięczność Maryi wobec Boga. Jego recytacja lub śpiewanie podczas nieszporów jest sposobem na oddanie chwały Bogu i przypomnienie o Jego miłosierdziu oraz wierności obietnicom.
Liturgia godzin, zwana również oficjum lub brewiarzem, to codzienna modlitwa Kościoła, która obejmuje różne pory dnia. Magnificat odgrywa w niej szczególną rolę jako stały element nieszporów, czyli modlitwy wieczornej. Jego recytacja lub śpiewanie jest kulminacyjnym momentem tych modlitw, podkreślającym wdzięczność i uwielbienie Boga za Jego wielkie dzieła.
Magnifikat ma głębokie znaczenie duchowe, zarówno dla indywidualnych wiernych, jak i dla całej wspólnoty Kościoła. Wyraża pokorę i wdzięczność Maryi, stanowiąc przykład dla wszystkich wierzących. Jest również przypomnieniem o Bożym miłosierdziu i Jego wierności obietnicom, co daje nadzieję i pocieszenie w trudnych chwilach.
Współcześnie Magnifikat nadal jest inspiracją dla wielu kompozytorów, którzy tworzą nowe opracowania tego tekstu. Wśród nich znajdują się zarówno kompozytorzy muzyki klasycznej, jak i współczesnej muzyki sakralnej. Wykonania Magnifikatu można usłyszeć w wielu kościołach i salach koncertowych na całym świecie, co świadczy o jego nieustającej popularności i znaczeniu.
Choć Magnifikat jest przede wszystkim tekstem liturgicznym, jego wpływ można dostrzec również w kulturze popularnej. Pojawia się on w różnych filmach, programach telewizyjnych oraz literaturze, gdzie często pełni rolę symbolu duchowego i religijnego.
Magnifikat odgrywa również ważną rolę w dialogu ekumenicznym między różnymi tradycjami chrześcijańskimi. Jego tekst jest uznawany i szanowany zarówno przez katolików, jak i protestantów oraz prawosławnych, co czyni go wspólnym dziedzictwem chrześcijaństwa i narzędziem jednoczenia wiernych różnych wyznań.
Magnifikat, znany również jako Kantyk Maryi, to jedno z najważniejszych dzieł liturgicznych w tradycji chrześcijańskiej. Jego historia, struktura i znaczenie duchowe sprawiają, że jest to tekst niezwykle bogaty i wielowymiarowy. Od wieków inspiruje kompozytorów, duchownych i wiernych, będąc wyrazem wdzięczności i uwielbienia Boga za Jego wielkie dzieła i miłosierdzie. Magnifikat pozostaje nieodłącznym elementem liturgii oraz źródłem duchowego wsparcia i nadziei dla wszystkich wierzących.
Być jak Zawisza, Zadania wykonywać bez zbędnej zwłoki, Szanować czas, używać głowy i serca…
Przez ostatnie 8 lat (prawie 8 lat), byłem razem z demokratami by przyczyniać się do normalności w naszym kraju). Dziś kiedy Polska staje się znów częścią europejskiej rodziny państw demokratycznych, mogę powrócić do tego co kocham najbardziej czyli swoich muzycznych Pasji. By wreszcie móc pogłębiać swoją wiedzę o muzyce i dzielić się nią…
