Kontakt dla chętnych podziałać
Kategorie: Muzyka
BWV 211 – Kantata o kawie
zabawna opowieść o młodej dziewczynie
Zabawna opowieść o młodej dziewczynie, która uwielbia pić kawę i nie chce się zgodzić na żadne ograniczenia ze strony swojego ojca. To dzieło jest tak wesołe i energetyczne, że aż chce się tańczyć i śpiewać razem z bohaterami.
Uciszcie się, nie gadajcie
Uciszcie się, nie gadajcie,
A co stanie się, słuchajcie:
Pan Schlendrian nadchodzi tu,
Z córką swoją Liesgen kroczy;
Ależ, jak ten niedźwiedź, mruczy.
Słuchajcie, co zrobiła mu.
Człek ma toć ze swymi dziećmi
Sto tysięcy utrapień!
Bezowocnie spływa bowiem
Co mej córce Liesgen powiem,
Choć powtarzam to co dzień.
Schlendrian
Złe dziecię, dziewczyno pusta,
Ach, kiedyż ja wygram mą sprawę:
Rzuć ty wreszcie precz tę kawę!
Liesgen
Nie bądź ojcze tak surowy.
Jeśli nie wypiję co dzień
Trzech filiżaneczek kawy,
To zostanie ze mnie cień,
Wiór, jak z kozy pieczeń sucha.
Oj, jak smaczna kawa słodka.
Niż całusów tysiąc milsza,
Niż muszkatołowe wino.
Kawę, kawę muszę ja pić,
A kto chce mnie czym pokrzepić,
Niech kawy naleje jeno!
Schlendrian
Jeśli mi nie rzucisz kawy,
To nie będziesz na zabawy,
Ani też na spacer chodzić.
Liesgen
Zgoda!
Byłem tylko kawę miała.
Schlendrian
Ależ głuptas z mej córeczki!
Nie sprawię ci na fiszbinach
Rozszerzanej sukieneczki.
Liesgen
Łatwo na to ja przystanę.
Schlendrian
Nie będziesz mogła w oknie stać
By z przechodniów mieć zabawę!
Liesgen
To też, lecz daj się ubłagać
I pozostaw mi mą kawę!
Schlendrian
Nie dostaniesz też z mej ręki
Ni srebrnej, ni złotej wstęgi
By czepek przyozdobić!
Liesgen
Dobrze, byłem sobie kawę mogła robić.
Schlendrian
Ach ty płocha Liesgen, ty,
Przystaniesz na wszystko li?
Schlendrian
Dziewcząt co są uparte tak
Nie łatwo jest przemóc. Wszak
Gdy jej miejsce czułe znasz
Łatwo już ją przekonasz.
Schlendrian
Bądź ojcu swemu posłuszną!
Liesgen
We wszystkim, ale nie z kawą.
Schlendrian
Więc się musisz i z tym zgodzić:
Nigdy za mąż nie wychodzić.
Liesgen
Panie ojcze! Męża toć chcę!
Schlendrian
Klnę się, nie ma o tym mowy.
Liesgen
Póki kawy nie porzucę?
Ach, kawo! Na zawsze żegnaj mi!
Panie ojcze, odtąd nie tknę już kawy.
Schlendrian
Wreszcie; więc męża poszukam ci!
Jeszcze dziś
Drogi ojcze, zechciej iść!
Mąż, ach mąż!
Przed oczami stoi wciąż!
Oby rzecz się szybko działa,
Bym, gdy kawę ja odłożę,
Jeszcze nim się spać położę
Dziarskiego męża dostała!
Chodzi i szuka teraz Schlendrian stary
Jakby swojej córce Liesgen
Rychło męża dać do pary;
Lecz Liesgen skrycie głosi wszędzie:
Zalotnik żaden w dom nie wejdzie,
Zanim sam tego nie przyrzecze
I bym też w kontrakcie ślubnym miała,
Że mi dozwoli, gdy będę chciała,
Bym kawę sobie gotowała.
Kot nie da spokoju myszy,
Panny zaś będą przy kawie trwać.
Skoro mama kawę znała,
Babcia także ją pijała,
Któż córki zechce więc oczerniać.
ARMIN I ANDRZEJ TESKE, 2004
BWV 211 - Kantata o kawie - gratka dla melomanów
Mam nadzieję, że macie dobry dzień i że wasza kawka jest pyszna i aromatyczna. Ja właśnie skończyłem moją i muszę się z wami podzielić moim odkryciem. Otóż znalazłem w internecie niesamowitą stronę, na której można słuchać muzyki klasycznej za darmo! To prawdziwy raj dla miłośników takich kompozytorów jak Bach, Mozart czy Beethoven.
BWV 211 - Kantata o kawie
Trochę o utworze
A ja dziś więc trochę wiecej o utworze “Kantata o kawie” Jana Sebastiana Bacha która jest wspaniałą i zabawną miniopera o miłości do tego aromatycznego napoju. W utworze śpiewają trzy postacie: ojciec, córka i narrator, którzy opowiadają o sporze między Schlendrianem a jego córką Lieschen. Ojciec chce zmusić córkę do porzucenia kawy, a ona nie chce się na to zgodzić. Kantata jest pełna dowcipnych dialogów i pięknej muzyki, która zachwyca słuchaczy. Numer w katalogu to BWV 211.
W tej kantacie Bach pokazuje swój talent do humoru i ironii, a także swoją znajomość ówczesnej mody muzycznej. Kantata powstała w 1732 roku na zamówienie Gottfrieda Zimmermanna, bogatego kupca i miłośnika muzyki, który organizował regularne koncerty w swojej kawiarni w Lipsku. Bach był częstym gościem tych spotkań i często prezentował tam swoje nowe utwory. Kantata o kawie była jedną z kilku kantat świeckich, które Bach napisał na te okazje.
Kantata składa się z dziesięciu części: pięciu arii, czterech recytatywów i finałowego chóru. Wszystkie teksty są autorstwa Christiana Friedricha Henriciego, znanego pod pseudonimem Picander, który współpracował z Bachem przy wielu innych projektach. Kantata jest napisana w stylu opery buffa, czyli lekkiej opery komediowej, która była popularna we Włoszech i Francji w XVIII wieku. Bach wykorzystuje tu wiele elementów charakterystycznych dla tego gatunku, takich jak dialogi między postaciami, kontrasty między szybkimi i wolnymi tempami, czy użycie instrumentów dętych do podkreślenia komizmu sytuacji.
Kantata o kawie jest pełna dowcipnych nawiązań do ówczesnej kultury i obyczajów. Na przykład, w pierwszej arii Lieschen śpiewa o tym, jak kawa jest dla niej lepsza niż tysiąc pocałunków i jak nie może żyć bez niej ani chwili. W drugiej arii ojciec grozi jej, że jeśli nie zrezygnuje z kawy, to nie znajdzie męża. Lieschen odpowiada mu w trzeciej arii, że nie obchodzi jej to i że woli być sama niż pozbawiona swojej ulubionej rozkoszy. W czwartej arii ojciec próbuje przekupić ją różnymi prezentami, takimi jak sukienki, kapelusze czy naszyjniki, ale Lieschen nie daje się skusić. W piątej arii ojciec zgadza się na kompromis: pozwoli jej pić kawę pod warunkiem, że wyjdzie za mąż za wybranego przez niego kandydata. Lieschen zgadza się na to z pozoru, ale w sekrecie postanawia zażądać od swojego przyszłego męża prawa do picia kawy ile tylko zechce.
W finałowym chórze wszyscy śpiewają o tym, jak kawa jest cudownym napojem i jak każdy powinien ją cenić i szanować.
No trzeba być geniuszem i naprawdę wielkim smakoszem, degustatorem wielbicielem napoju by uczynić do niego tak fantastyczny utwór, ba nawet operkę. Ja uwielbiam oba dzieła jedno z ręki boga samo ziarno które zmielone i zalane wrzątkiem czyni cuda, a jednym z cudów inspiracje do tworzenia, bach napisał te kantatę, a Ciebie po kawie tez niesie do czynienia cudów? Jeśli tak napisz o tym komentarzu 🙂