Kompendium informacji o przebiegu kariery Jana Sebastiana od dzieciństwa aż po śmierć.
Szczegółowe informacje o utworach skomponowanych przez Bacha.
Zbiór informacji o pracach kompozytora, szczegółowe odniesienia do zapisanych publikacji o komponowanych dziełach .
Odkrycie albumu – Dave Brubeck Meets Bach zespołu The Dave Brubeck Quartet, który interpretuje prace Johann Sebastian Bacha, to doświadczenie zarówno fascynujące, jak i głęboko wzruszające. Album ten, składający się z dwóch płyt, ustawia Brubecka w zupełnie nowym świetle, łącząc genialność klasycznej muzyki z nieskrępowaną ekspresją jazzu.
Jeśli chcesz posłuchać przykładów muzyki poważnej, polecam zapoznać się z dziełami takich kompozytorów jak Mozart, Beethoven, Bach czy Chopin. Ich kompozycje są nie tylko piękne, ale także pełne emocji i głębokiej ekspresji . Możesz również poszukać na platformie YouTube, gdzie znajdziesz wiele nagrań wykonanych przez wybitnych muzyków.
Muzyka poważna jest niezwykle różnorodna i stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego. Jej wpływ na rozwój muzyki jest nieoceniony, a jej piękno przetrwało wieki.
Epoka romantyczna, znana również jako wiek romantyzmu, to okres, który obfitował w wybitnych kompozytorów i ich niezapomniane dzieła. Był to czas, gdy muzyka stała się środkiem wyrazu najgłębszych emocji, a kompozytorzy tacy jak Fryderyk Chopin czy Franz Schubert osiągnęli mistrzostwo w przekazywaniu uczuć przez dźwięki. Ich twórczość, pełna pasji i dramatyzmu, do dziś inspiruje i porusza serca słuchaczy na całym świecie. Romantyzm w muzyce to nie tylko epoka w historii, ale przede wszystkim nieustające źródło emocjonalnego bogactwa i artystycznej ekspresji.
– Był to czas przepychu i kontrastu
– W sztuce dominowały kręte linie i bogate zdobienia
– W literaturze kwitły metafory i paradoksy
– W muzyce rozwijała się opera i koncert
– W filozofii panował racjonalizm i empiryzm
– W polityce toczyły się wojny i spory religijne
Klasycyzm w muzyce, to jak elegancki bal kostiumowy, gdzie każda nuta ma swoje miejsce i tańczy w rytmie doskonałej harmonii. Wyobraź sobie Mozarta, który komponuje symfonię, a Beethoven grający na fortepianie z peruką, która nie chce współpracować i ciągle spada mu z głowy. To był czas, gdy kompozytorzy byli jak gwiazdy rockowe, a ich koncerty przyciągały tłumy fanów w perukach i pończochach, a każdy nowy utwór był jak najnowszy hit, który wszyscy musieli znać. Klasycyzm to nie tylko muzyka, to cała epoka pełna dramatu, pasji i peruk, które czasami miały więcej osobowości niż ich właściciele!
Philippe Jaroussky (ur. 13 lutego 1978 roku) – francuski śpiewak (kontratenor).
Dyskografia
* 2003 Cantates et Madrigaux pour voix seule
* 2004 Un concert pour Mazarin
* 2004 Agrippina
* 2005 L’Orfeo
* 2005 Selva morale e spirituale
* 2005 Virtuoso Cantatas
* 2006 Beate Virgine
Bliżej przybliży postać Filipa wyśmienity znawca operowy nasz Polonus na francuskiej ziemi Piotr Kamiński. Słów tych dokonał przy okazji wydania nowego albumu poświęconemu jednemu z najsłynniejszych śpiewaków epoki baroku. Poniżej tekst autora pochodzący ze strony radia RFI.
“Giovanni Carestini to jeden z najsławniejszych śpiewaków XVIII wieku, a zarazem jeden z najsympatyczniejszych: w przeciwieństwie do jego sławnych rywali, takich jak sfiksowany Caffarelli, czy późniejszy Luigi Marchesi, nie zapisał się w dziejach opery żadnym skandalem ani szalonym kaprysem, a jedynie kilkoma spośród najpiękniejszych ról napisanych kiedykolwiek na głos kastrata.
Zaczynał jako sopran, co jest w tej kategorii rzadkością, potem stracił najwyższe nuty, ale pozostał niezrównanym wirtuozem i muzykiem, a role, o których wspomniałem, zawdzięcza pobytowi w Londynie, w pierwszej połowie lat 1730. To dla niego właśnie Händel skomponował tytułową partię w Ariodante i rolę Ruggiera w Alcynie.
Francuski falsecista, Philippe Jaroussky, poświęca dzisiaj Carestiniemu „monograficzną” płytę, mierząc się z ariami napisanymi dlań nie tylko przez Händla, ale i przez Porporę, Leo, Hassego i Glucka. Trudne to zadanie, z którym młody śpiewak radzi sobie nad podziw dobrze z wokalnego punktu widzenia, jego wysoki głos „leży” bowiem doskonale w tych ariach, a do tego nie straszne mu gamy, rulady i pasaże.
Gorzej nieco ze stroną interpretacyjną, gdzie Jaroussky’emu brak nieco wyrazu i wyobraźni, a dyrygująca swoim zespołem Concert d’Astrée Emmanuelle Haïm niewiele mu pomaga. Trudno jednak oprzeć się takiej swobodzie i wokalnemu urokowi. Oto na dowód aria z opery Farnace” Leonarda Leo
Dołącz do społeczności fanów muzyki poważnej i odkryj świat fascynujących treści. Zarejestruj się teraz i bądź na bieżąco z najnowszymi wpisami!
