Fortepian
To klawiszowy, młoteczkowy, strunowy instrument muzyczny. W fortepianie struny rozpięte na stalowej ramie uderzane są młoteczkami wyściełanymi filcem. Naciśnięcie klawisza powoduje uderzenie młoteczka w strunę, przenosząc jednocześnie dynamikę uderzenia w klawisz. Natychmiast po pobudzeniu struny młoteczek odbija się od niej i w zależności od siły uderzenia, zatrzymuje się wyżej lub niżej. Pozwala to na szybką repetycję (uderzanie kilka razy tego samego dźwięku w szybkim tempie), w odróżnieniu od pianina.
Po zwolnieniu nacisku na klawisz do struny przyciskany jest na krótką chwilę tłumik wyciszający jej drgania. W ten, dość skomplikowany, sposób mechanizm fortepianu realizuje podstawową cechę tego instrumentu odróżniającą go od wcześniejszych instrumentów strunowych, klawiszowych, które nie miały możliwości kształtowania dynamiki dźwięku oraz czasu jego trwania. Ewolucja wczesnego fortepianu w instrument znany dzisiaj była wspólnym dziełem Ludwiga van Beethovena i londyńskiego wytwórcy fortepianów Broadwood’a. Postępująca głuchota Beethovena wymagała głośniejszych instrumentów. Fortepiany Broadwood’a produkowane specjalnie dla Beethovena stawały się coraz większe i głośniejsze. Ostatecznie wyposażone były w trzy struny dla każdego dźwięku, rozpięte na stalowej ramie. Kształt pudła instrumentu, także zaczął się zbliżać do dzisiejszego. Począwszy od początku XIX wieku fortepian stał się dominującym instrumentem solowym i pozostaje nim nadal. Literatura pianistyczna zawiera setki tysięcy dzieł i jest częścią dorobku praktycznie każdego kompozytora okresu klasycyzmu, romantyzmu oraz współczesnego. Wszechstronność zastosowań tego instrumentu sprawiła także, iż jest on podstawowym instrumentem uzupełniającym w nauczaniu praktycznie każdego innego rodzaju muzyki. W XX w. John Cage wynalazł fortepian preparowany (więcej o fortepianie przeczytasz w artykule „Fortepian, jego historia i budowa”)
- 15 wspaniałych klasycznych arcydzieł do posłuchania w letnie popołudnie15 wspaniałych klasycznych arcydzieł do posłuchania w letnie popołudnie - Niech te genialne letnie melodie zabiorą Cię w muzyczną podróż od żarliwego szczytu lata do spokojnego zachodu słońca pod koniec dnia.
- 253 Lata – A Europa nadal fetuje Mozarta
- 6 dzieł do poznania po wysłuchaniu Mesjasza Haendla6 dzieł do poznania po wysłuchaniu Mesjasza Haendla, oto sześć podobnych dzieł do posłuchania.
- Adam Kostecki w repertuarze J. Loussiera i PaderewskiegoAdam Kostecki – profesor Musikhochschule w Hannoverze, uczeń Davida Ojstracha wykona utwory Muzyka Jacque`a Lousiera który z powodzeniem przełamuje stereotypy i jest świetnym pomostem między muzyką klasyczną i jazzem,,,
- Andrea Bocelli z żoną śpiewają Cheek to CheekAndrea Bocelli z żoną śpiewają Cheek to Cheek - Zobacz jeden z najpiękniejszych i najbardziej emocjonalnych duetów Andrei Bocellego.
- ArabeskaArabeska– forma muzyczna, miniatura na fortepian. Zwykle w metrum 2/4. Forma pełna ornamentyki, lekka i zwiewna. Odpowiadała wyobrażeniom romantyków o kulturze Bliskiego Wschodu. Niekiedy brzmiały w niej orientalne tony
- BagatelaBagatela - lekka forma muzyczna o nieokreślonym kształcie muzycznym, zwykle na fortepian. Terminu tego pierwszy raz użył Francois Couperin w 1717. Ludwig van Beethoven skomponował 19 bagatel. Komponowali je także Ferenc Liszt, Bedrich Smetana, Camille Saint-Saens, Jean Sibelius, Bela Bartok i inni.
- BalladaBallada– forma muzyczna. Początki ballady sięgają średniowiecza i muzyki dworskiej. Ballady śpiewane były przez trubadurów przy akompaniamencie instrumentu lub zespołu. Często były bardzo rozbudowane i zawierały setki wersów. Najczęściej snuły epicką opowieść o miłości lub wielkich czynach.
- BałałajkaBałałajka to tradycyjny instrument muzyczny należący do rodziny gitar, który kojarzy się głównie z rosyjską kulturą ludową. Posiada charakterystyczne trójkątne pudło rezonansowe i trzy struny (czasem cztery lub sześć).
- BanduraBandura (z gr. pandóra- „wszystko dająca”) to ukraiński ludowy instrument muzyczny należący do rodziny lutniowej, w którym struny szarpie się palcami lub plektronem. Protoplastą bandury była najprawdopodobniej lutnia lub kobza.
Ten artykuł dotyczy instrumentu. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Ten artykuł od 2011-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Fortepian (wł. pianoforte, skrót: pf. lub pfte.) – strunowy (chordofon), młoteczkowy, klawiszowy instrument muzyczny, zaliczany do rodziny cytr. Współczesny fortepian ma skalę od A2 (czasami najlepsze koncertowe od F2; instrumenty z początku XIX wieku od C1) do c5 (88 dźwięków/klawiszy). Typowy zakres częstotliwości dźwięków (przy stroju 440 Hz): od A2 = 27,50 Hz do c5 = ok. 4186,01 Hz.
Klasyfikacja naukowa | |||
Chordofon prosty | |||
Klasyfikacja popularna | |||
klawiszowy, młoteczkowy, strunowy | |||
Skala instrumentu | |||
Podobne instrumenty | |||
Producenci | |||
|
W systemie klasyfikacji instrumentów muzycznych Hornbostela–Sachsa fortepiany klasyfikowane są jako chordofony czyli strunowe (pozycja w katalogu 314.122-4-8).
W fortepianie struny rozpięte na stalowej ramie uderzane są młoteczkami obciągniętymi filcem. Naciśnięcie klawisza powoduje uderzenie młoteczka w strunę, przenosząc jednocześnie dynamikę uderzenia w klawisz. Natychmiast po pobudzeniu struny młoteczek odbija się od niej i w zależności od siły uderzenia, zatrzymuje się wyżej lub niżej. Pozwala to na szybką repetycję (uderzanie kilka razy tego samego dźwięku w szybkim tempie), inaczej niż w pianinie. Po zwolnieniu nacisku na klawisz do struny przyciskany jest tłumik wyciszający jej drgania. W ten dość skomplikowany sposób mechanizm fortepianu realizuje podstawową cechę tego instrumentu odróżniającą go od wcześniejszych instrumentów strunowych klawiszowych, które nie miały możliwości kształtowania dynamiki dźwięku.
Podstawowym elementem fortepianu wydającym dźwięk są struny, jednak nazywa się go także instrumentem perkusyjnym[kto?], ze względu na to, że struny są uderzane, a nie szarpane (jak w klawesynie lub szpinecie). Potocznie zdarza się też zaliczanie go do instrumentów „klawiszowych”.