Rozwój przedsiębiorstw handlowych; panowanie klasy burżuazyjnej; reformacja protestancka; powstanie myśli humanistycznej; oraz wzrost zainteresowania dziedzictwem artystycznym starożytnej Grecji i starożytnego Rzymu. Jednym z wątków było zbadanie ścisłego związku między muzyką a poezją oraz sposobu, w jaki muzyka może wpływać na emocje słuchacza. Zainspirowani starożytnym światem greckim, renesansowi kompozytorzy zaczęli łączyć słowa i muzykę w coraz bardziej dramatyczny sposób, co widać w dziełach operowych Claudia Monteverdiego.
Całkiem sporo. Wynalezienie prasy drukarskiej w 1439 r. sprawiło, że rozpowszechnianie muzyki i tekstów teorii muzyki na szerszą skalę było tańsze i łatwiejsze niż dotychczas, gdy partytury musiały być ręcznie kopiowane. Dodatkowo, wraz z pojawieniem się klasy burżuazyjnej, wzrosło zapotrzebowanie na muzykę jako formę rozrywki. Było go więc więcej.
Najważniejsza muzyka wczesnego renesansu została skomponowana dla kościoła katolickiego i dlatego składała się głównie z mszy polifonicznych i motetów w języku łacińskim. Jednak wraz z rozwojem myśli humanistycznej i nadejściem reformacji protestanckiej pojawiło się więcej możliwości pisania muzyki świeckiej, takiej jak chansons, madrygały i niemieckie kłamstwa, a także muzyki do użytku w kościołach protestanckich, tj. nie po łacinie i nie określonej przez strukturę katolickiej Mszy.
1. Wczesny okres odpowiadający karierze francuskiego kompozytora Guillaume’a Du Faya i rozwojowi stylu kantyleny (składającego się z dominującej górnej linii wokalnej wspartej mniej złożonymi liniami).
2. Środkowy okres zdominowany przez szkołę francusko-flamandzką i gęste czteroczęściowe pisarstwo, którego głównymi przedstawicielami byli Johannes Ockeghem i Josquin des Prez.
A. Johannes Ockeghem – Chansons
B. Josquin des Prez – Ave Maria, Virgo Serena
3. Kontrreformacja, w której rozwinął się kwiecisty kontrapunkt, preferowany przez Giovanniego Pierluigiego da Palestrinę, głównego przedstawiciela szkoły rzymskiej (grupy kompozytorów, którzy pisali głównie muzykę kościelną w Rzymie).
C – Giovanni Pierluigi de Palestrina – Sicut Cervus
Było ich tak wielu, ale oprócz Palestriny niektóre z głównych nazwisk to Orlando de Lassus, Thomas Tallis, William Byrd, John Taverner i Claudio Monterverdi.
Renesans to okres w historii kultury europejskiej, który trwał od XIV do XVI wieku i charakteryzował się odrodzeniem zainteresowania antykiem, rozwojem nauki, sztuki i literatury oraz odkrywaniem nowych lądów. W muzyce renesansowej dominowały formy wokalne, takie jak motet, madrygał czy chorał. Kompozytorzy renesansowi dążyli do osiągnięcia harmonii i równowagi między głosami, a także do naśladowania natury i wyrażania uczuć.
W muzyce polskiej renesansu wyróżniają się twórcy tacy jak Mikołaj z Radomia, Mikołaj Gomółka, Wacław z Szamotuł czy Marcin Leopolita. Ich utwory stanowią cenne dziedzictwo kulturowe i świadectwo bogactwa i różnorodności polskiej tradycji muzycznej.
D. Mikołaj Gomółka – Nieście chwałę mocarze – XVI w.
Dołącz do społeczności fanów muzyki poważnej i odkryj świat fascynujących treści. Zarejestruj się teraz i bądź na bieżąco z najnowszymi wpisami!
