Imieniny – zwyczaj świątecznego obchodzenia (czasami hucznego) dnia świętego lub błogosławionego z kalendarza liturgicznego, lub innego dnia, tradycyjnie przypisywanego temu imieniu. Zwyczaj szczególnie popularny w Polsce (z wyjątkiem Górnego Śląska i Kaszub), ale także obecny w regionach katolickich, np. Bawarii. Imieniny obchodzi się również w Bułgarii, w Grecji, w Szwecji, w Czechach, na Węgrzech i Łotwie, a także w Rosji i na Ukrainie. W Szwecji oficjalną listę imienin publikuje Królewska Szwedzka Akademia Nauk. Zwykle wiąże się ze składaniem życzeń i wręczaniem prezentów solenizantowi. Czasem można spotkać się ze zwyczajem, że jeśli jest więcej niż jeden święty lub błogosławiony (patron) imienia (tj. jeśli jest kilka dat imienin w kalendarzu), imieniny obchodzi się w dniu wypadającym jako pierwszy w kolejności po urodzinach.
Jan to imię pochodzenia hebrajskiego, które oznacza „Bóg jest łaskawy”. Jest to jedno z najstarszych i najczęściej nadawanych imion na świecie. W Polsce jest to drugie pod względem popularności imię męskie, zaraz po Piotrze. Według danych z 2019 roku nosiło je ponad 1,5 miliona Polaków.
Agnieszka to imię żeńskie pochodzące od greckiego słowa agnē, które oznacza „czysta”, „święta” lub „niepokalana”. Imię to było popularne wśród pierwszych chrześcijanek, które chciały podkreślić swoją niewinność i oddanie Bogu.
Domicela to imię łacińskie, które oznacza „domową” lub „osobę należącą do domu”. Jest to imię bardzo pasujące do kobiet, które cenią sobie rodzinę, spokój i harmonię.
Zuzanna pochodzi od hebrajskiego słowa „shoshana”, które oznacza „lilia” lub „róża”. Imię to symbolizuje czystość, niewinność i wdzięk. Zuzanna to osoba pełna energii, radości i optymizmu. Lubi pomagać innym i angażować się w różne działania społeczne. Jest inteligentna, kreatywna i ambitna.
Walbert – imię pochodzenia germańskiego, które oznacza „ten, który włada jasnością”. Imię to jest bardzo rzadkie w Polsce i nosi je zaledwie kilkadziesiąt osób. Nie wiadomo dokładnie, kiedy i jak imię to trafiło do naszego kraju, ale prawdopodobnie ma związek z kultem świętego Gwalberta, opata z XI wieku, który był patronem rolników i pasterzy.
