BWV 124

Jakżeż to miłosne i radosne wyznanie wiernego. Taką właśnie radosną jest kantata mistrza Jana napisaną na 1 niedzielę po Epifanii. W niej słyszymy głosy solistów: sopranu, altu, tenoru i basu, które śpiewają arie i recytatywy o swojej miłości do Jezusa i o jego łasce. Słyszymy też piękne partie instrumentalne: skrzypiec, oboju, fletu i organów. Wszystko to tworzy harmonijną całość, która wzrusza i zachwyca.

BWV 124 – 1 niedziela po Trzech Królach

BWV 124 – kantata na 1 niedzielę po Epifanii składa się z sześciu części: chóralnej symfonii, dwóch arii, dwóch recytatywów i chorału końcowego. Kantata ta jest jedną z cyklu kantat kościelnych, które Bach napisał w Lipsku w latach 1724-1725. Kantata ta ma charakter refleksyjny i medytacyjny, a jej tekst nawiązuje do czytań biblijnych na ten dzień: Izajasza 42,1-9 i Mateusza 3,13-17. Kantata ta podkreśla znaczenie chrztu Jezusa jako objawienia Bożej łaski i miłości dla ludzi.

BWV 124 – Meinen Jesum lass ich nicht

Kantata BWV 124, zatytułowana “Meinen Jesum lass ich nicht” (Jezu mój, nie puszczę Cię), jest jedną z kantat religijnych Johanna Sebastiana Bacha. Kantata ta ma sześć części i jest napisana na cztery głosy solowe (sopran, alt, tenor i bas), chór mieszany i orkiestrę składającą się z dwóch obojów, dwóch skrzypiec, altówki i basso continuo. Tekst kantaty oparty jest na hymnie Christiana Keimanna z 1658 roku, który wyraża niezłomną wiarę i miłość do Jezusa. Kantata ta należy do cyklu kantat chorałowych, w których Bach wykorzystywał znane melodie i teksty pieśni kościelnych jako podstawę swoich utworów.

BWV 124 – oto krótki opis poszczególnych części kantaty

• Chór: Meinen Jesum lass ich nicht – Uroczyste i radosne wezwanie do wiernych, aby nie opuszczali Jezusa i trwali przy nim w każdej sytuacji. Bach wykorzystuje tu melodię hymnu Keimanna, którą śpiewa sopran, wsparty przez chór i orkiestrę.
  
  
• Aria (alt): Entziehe dich eilends, mein Herze, der Welt – Skargliwa i smutna aria, w której alt wzywa swoje serce, aby oderwało się od świata i jego pokus, a zwróciło się do Jezusa. Towarzyszy mu tylko oboe i basso continuo.
  
  
• Recytatyw (tenor): Was die Welt in sich hält – Krótki recytatyw, w którym tenor wyjaśnia, dlaczego świat jest pusty i próżny, a jedynym prawdziwym dobrem jest Jezus. Akompaniują mu skrzypce i basso continuo.
  
  
• Aria (sopran): Lasset uns mit diesem Manne ziehn – Żywa i ruchliwa aria, w której sopran zachęca do podążania za Jezusem i naśladowania jego przykładu. Śpiewa w dialogu z obojem, a towarzyszą mu skrzypce i basso continuo.
• Recytatyw (bas): Hier ist das rechte Osterlamm – Dramatyczny recytatyw, w którym bas porównuje Jezusa do baranka paschalnego, który został zabity i złożony w grobie, aby odkupić ludzkość. Akompaniują mu cała orkiestra i chór, który wstawia się słowami “Meinen Jesum lass ich nicht”.
  
  
• Chorał: Und wenn der harte Todesschlag – Spokojny i pocieszający chorał, w którym wierni wyrażają nadzieję na zmartwychwstanie i wieczne życie z Jezusem. Śpiewają go wszystkie cztery głosy, wsparte przez orkiestrę.

BWV 124 – Podsumowanie

BWV 124 kantata jest jednym z moich ulubionych dzieł Bacha. Uważam, że jest ona doskonałym przykładem jego geniuszu kompozytorskiego i głębi duchowej. Jest to kantata, która uczy nas, jak kochać Jezusa i jak trzymać się go mocno w każdej sytuacji życia. Jest to kantata, która napełnia nas nadzieją i radością.

Dziękuję Wam za uwagę i zapraszam do komentowania i dzielenia się Waszymi opiniami na temat tej kantaty. Do następnego razu!