Christoph Wolff (muzykolog, dyrygent, aranżer)

Urodzony: 24 maja 1940 r. – Solingen, Nadrenia Północna-Westfalia, Niemcy

Christoph Wolff

Wybitny niemiecki muzykolog i dyrygent Christoph (Johannes) Wolff studiował muzykę kościelną w berlińskiej Hochschule für Musik oraz we Fryburgu Bryzgowijskim; odbył kursy muzykologii na uniwersytetach w Berlinie i Erlangen. Dyplom wykonawczy uzyskał w 1963 roku w berlińskiej Hochschule für Musik, a stopień doktora uzyskał w 1963 roku. w 1966 na Uniwersytecie w Erlangen (rozprawa Der stile antico in der Musik Johann Sebastian Bachs: Studien zu Bachs Spätwerk , opublikowana w Wiesbaden, 1968).

Christoph Wolff wykładał historię muzyki na Uniwersytecie w Erlangen w latach 1965-1968; także na Uniwersytecie w Toronto od 1968 do 1970; następnie na Uniwersytecie Columbia od 1970 do 1976. Wykładał także na Uniwersytecie Princeton. W 1976 został profesorem muzyki na Uniwersytecie Harvarda; William Powell Mason profesor muzyki, 1985-2002; i Adams University Professor, od 2002 do chwili obecnej. Na Harvardzie pełnił funkcję przewodniczącego Wydziału Muzycznego (1980-1988, 1990-1991), p.o. dyrektora Biblioteki Uniwersyteckiej (1991-1992) oraz dziekana Graduate School of Arts and Sciences (1992-2000). Obecnie jest profesorem Adams University na Uniwersytecie Harvarda.

Laureat różnych międzynarodowych nagród, kilka stopni honorowych, Christoph Wolff jest profesorem honorowym na Uniwersytecie we Freiburgu oraz członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Nauki, Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego oraz Sächsische Akademie der Wissenschaften. Obecnie pełni funkcję dyrektora Bach-Archiv w Lipsku i prezesa Répertoire International des Sources Musicales. W 1978 roku został odznaczony Dent Medalem Royal Musical Association of London, aw 1982 roku został wybrany członkiem American Academy of Arts and Sciences.

Christoph Wolff pisał obszernie o historii muzyki od XV do XX wieku , zwłaszcza o JS Bachui Mozarta. Wyróżnił się nowatorskimi badaniami elementów formatywnych w twórczości JS Bacha . W 1974 został redaktorem Bach-Jahrbuch ; redagowane tomy Neue Bach-Ausgabe (V/2, Wariacje Goldbergowskie ; 14 Kanonów ; VIII/I, Ofiara muzyczna ; Kanony ); Neue Mozart – Ausgabe (v/15, 2-3, Koncerty fortepianowe) i Hindemith-Gesamtausgabe (opera Cardillac op. 39). Napisał większą część artykułu o rodzinie Bachów dla The New Grove Dictionary of Music and Musicians (1980); również zredagowanyKwartety smyczkowe Haydna, Mozarta i Beethovena: Studies of the Autograph Manuscripts (Cambridge, Massachusetts, 1980) oraz z Hansem-Joachimem Schulze , Bach Compendium: Analytisch-bibliographisches Repertorium der Werke Johann Sebastian Bachs (5 tomów, Lipsk i Drezno , 1985 i nast.). Wolff opublikował Bach: Essays on His Life and Music (Cambridge, Massachusetts, 1991) oraz Requiem Mozarta: studia historyczne i analityczne, dokumenty, partytura (Berkeley, 1993). W 1984 roku odkrył 31 nieznanych chorałów organowych JS Bacha w Neumeister Collection biblioteki muzycznej Uniwersytetu Yale; zostały opublikowane w 1985 roku.The New Bach Reader (Nowy Jork, 1998) i Johann Sebastian Bach: The Learned Musicia (Nowy Jork, 2000 – przetłumaczone na osiem języków) to jego najnowsze książki.