W 3 części tego koncertu-tryptyku, Amadeusz obiecuje nam poznanie tego piękna. Jest przepiękna anielska muzyka radosna, która daje nam poczucie dumy z osiągniętych sukcesów w walce z przeciwnościami, z pokusami.

To prawdziwa nagroda osiągnięcie stanu doskonałej duszy czystego sumienia jeszcze teraz za życia. Ta muzyka jest jak przewodnik świetlistej drogi do Boga. Przez cierpienia wysiłek do Doskonałości. Per Aspera Ad Astra – ta stara łacińska maksyma wypełnia się w całości dając tu jednak nagrodę, pokazując naszej niewierności i niewiedzy to co nas spotka. Spotka nas Światło i Poznanie. Muzyka całego choć tak krótkiego koncertu jest jak pigułka zamykająca całą mądrość Króla Salomona. Od praprzyczyny wszystkiego po Koniec końców. To arcydzieło samo w sobie którego można słuchać raz po raz.

KV 466 – O TYM KONCERCIE TROCHĘ INNYM JĘZYKIEM, INNYM BO OD 2009 KIEDY PIERWSZY RAZ PISAŁEM O TYM KONCERCIE TEŻ BYŁEM INNYM CZŁOWIEKIEM – DZISIAJ NAPISAŁEM WEDLE MOJEJ OBECNEJ PERCEPCJI 🙂

Koncert nr 20 d-moll KV 466 Mozarta to prawdziwe arcydzieło, które przemawia do słuchacza na wielu poziomach emocjonalnych i intelektualnych. Jego głęboka, tragiczna tonacja na początku wprowadza nas w stan refleksji nad życiem i jego nieuchronnymi wyzwaniami. Przejście od zdecydowanych akordów do łagodniejszych tonów jest jak metafora życia, gdzie po burzy przychodzi spokój, a po konflikcie – harmonia. Druga część koncertu, pełna nadziei i spokoju, jest jak balsam dla duszy, przynosząc ukojenie i poczucie zgody na los, który jest nieprzewidywalny, ale zawsze oferuje szansę na zmianę.

Muzyka tej części jest pełna życia, zaangażowania w ludzką dolę, z elementami radości i bólu, co sprawia, że staje się ona osobistym doświadczeniem dla każdego słuchacza. Słuchając jej, można doświadczyć całej gamy emocji, od łez po uśmiech, od smutku po radość. Jest to oczyszczające doznanie, które pozwala nam stać się lepszymi, bardziej wartościowymi osobami, poszukującymi światła, które prowadzi nas do prawdziwej wolności i spotkania z wiecznym światłem.