Imieniny – zwyczaj świątecznego obchodzenia (czasami hucznego) dnia świętego lub błogosławionego z kalendarza liturgicznego, lub innego dnia, tradycyjnie przypisywanego temu imieniu. Zwyczaj szczególnie popularny w Polsce (z wyjątkiem Górnego Śląska i Kaszub), ale także obecny w regionach katolickich, np. Bawarii. Imieniny obchodzi się również w Bułgarii, w Grecji, w Szwecji, w Czechach, na Węgrzech i Łotwie, a także w Rosji i na Ukrainie. W Szwecji oficjalną listę imienin publikuje Królewska Szwedzka Akademia Nauk. Zwykle wiąże się ze składaniem życzeń i wręczaniem prezentów solenizantowi. Czasem można spotkać się ze zwyczajem, że jeśli jest więcej niż jeden święty lub błogosławiony (patron) imienia (tj. jeśli jest kilka dat imienin w kalendarzu), imieniny obchodzi się w dniu wypadającym jako pierwszy w kolejności po urodzinach.
Mamert – imię pochodzi z łaciny i oznacza „ten, który jest zrodzony z Marsa”. Mars to rzymski bóg wojny, więc imię Mamert ma silne i waleczne skojarzenia. Imieniny Mamerta obchodzone są 11 maja. Osoby noszące to imię cechują się odwagą, determinacją i niezależnością. Są też ambitne, pracowite i lojalne.
Maksym pochodzi z łaciny i oznacza „największy”, „najdoskonalszy”. Jest to imię bardzo rzadkie w Polsce, według danych z 2019 roku nosiło je zaledwie 1 224 mężczyzn. Najczęściej spotyka się je na Podkarpaciu i w Małopolsce.
Majola to zdrobnienie od imienia Majola, które oznacza „urodzoną w maju”. Imię to nadawano dziewczynkom urodzonym w tym miesiącu lub pochodzącym z rodzin o tradycji chrześcijańskiej. Majola to imię pełne wdzięku i uroku, które pasuje do kobiet o delikatnej i romantycznej naturze.
Majol to imię męskie pochodzenia łacińskiego, które wywodzi się od słowa oznaczającego „maj”. To właśnie w tym miesiącu obchodzi swoje imieniny, dokładnie 11 maja. Jest to imię bardzo rzadkie i nietypowe, według danych z 2019 roku nosiło je tylko 10 osób w Polsce.
Lutogniew – staropolskie imię pochodzenia słowiańskiego, które składa się z dwóch członów: luto- oznaczającego „lud” lub „ludność” i -gniew oznaczającego „gniew” lub „złość”. Można je więc interpretować jako „ten, który gniewa lud” lub „ten, który jest gniewny na lud”
