Koncert Fortepianowy 19 i 23 Mozarta gra Hélène Grimaud – tym razem chciałbym polecić do wysłuchania i obejrzenia nowy album francuskiej pianistki Hélène Grimaud, niezwykle utalentowanej, z dużym muzycznym dorobkiem grającej z wielkimi w światowej pianistyce że wspomnę Daniela Barenboima, Martę Argerich, czy z wirtuozem skrzypiec wielkim Gidonem Kremerem. Jednak nie to było przyczyną mojej uwagi, a fakt że to jej pierwsze utrwalenie dzieł Mozarta dla Deutsche Grammophon z wyborem dwóch koncertów i wątku z Idomeneo w którym zaśpiewała sopranistka Mojca Erdman.
Wybór dzieł które zostały nagrane na ten album wydaje mi się nie być przypadkowy. Zdaje się potwierdzać umiłowanie głębokiej Pasji Artystki dla wyrazu i głębi muzyki skomponowanej przez Mistrza Amadeusza, a w szczególności jego późniejszych dzieł.
Dzieł które według mnie ale i wielu innym miłośnikom muzyki Mozarta, wydaje się że są jakby nie z tego świata.
Słuchając ich mam wrażenie jakby anioły w niebie grały. A może tak jest w rzeczywistości?
Zwróćcie uwagę na Adagio w 23 koncercie A-dur, czy naprawdę nie jest magiczne?
Dla mnie tak! Bardzo głębokie doznanie, a dla Ciebie?
Hélène Grimaud, z jej niezwykłą zdolnością do przekazywania emocji przez muzykę, rzeczywiście wydaje się być artystką, która nie tylko odtwarza dzieła Mozarta, ale nadaje im nowe życie. Jej interpretacja Koncertów Fortepianowych nr 19 i 23 jest jak świeży powiew na scenie klasycznej muzyki, przynosząc z sobą głębię i pasję, które są tak charakterystyczne dla jej stylu gry. To, że Deutsche Grammophon wybrało właśnie te utwory do pierwszego albumu Grimaud z dziełami Mozarta, mówi wiele o jej umiejętnościach interpretacyjnych i muzycznym zrozumieniu.
Adagio z Koncertu A-dur jest często opisywane jako jedno z najbardziej poruszających dzieł Mozarta, a Grimaud podchodzi do niego z wyjątkową wrażliwością. Jej wykonanie, pełne subtelności i emocjonalnej głębi, pozwala słuchaczowi doświadczyć tej ‘magii’, o której wspominasz. To prawda, że muzyka Mozarta ma w sobie coś nieziemskiego, coś, co wydaje się przekraczać granice czasu i przestrzeni, a Grimaud potrafi to uchwycić i przekazać słuchaczom.
Mojca Erdmann, z kolei, swoim głosem dodaje kolejny wymiar do tego albumu, zwłaszcza w wątkach z Idomeneo. Jej sopran jest czysty i wyraźny, idealnie komponując się z fortepianowymi liniami Grimaud, tworząc harmonię, która jest zarówno piękna, jak i poruszająca.
To, co czyni ten album wyjątkowym, to nie tylko wybór utworów, ale sposób, w jaki są one przedstawione. Grimaud i Erdmann, każda na swój sposób, przekazują słuchaczom esencję muzyki Mozarta – jego głębię, piękno i ponadczasowość. Ich interpretacje są świadectwem nie tylko ich własnego geniuszu, ale i nieśmiertelności geniuszu Mozarta.
Dla miłośników muzyki klasycznej, ten album jest prawdziwym skarbem, który pozwala na nowo odkryć znane dzieła. Dla tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z Mozartem, może być to wspaniałe wprowadzenie do jego świata. A dla Ciebie, wydaje się być źródłem głębokiego, emocjonalnego doświadczenia, które jest tak trudne do wyrażenia słowami, ale tak łatwe do odczucia podczas słuchania. Czyż nie jest to ostateczny cel muzyki – aby poruszać, inspirować i przekraczać granice?
Metryczka wpisu:
Data opublikowania pierwszej wersji – 15 października 2011
Data aktualizacji: 5 kwietnia 2024
Być jak Zawisza, Zadania wykonywać bez zbędnej zwłoki, Szanować czas, używać głowy i serca…
Przez ostatnie 8 lat (prawie 8 lat), byłem razem z demokratami by przyczyniać się do normalności w naszym kraju). Dziś kiedy Polska staje się znów częścią europejskiej rodziny państw demokratycznych, mogę powrócić do tego co kocham najbardziej czyli swoich muzycznych Pasji. By wreszcie móc pogłębiać swoją wiedzę o muzyce i dzielić się nią…
Marta Argerich i Przyjaciele - W sieci filmów na serwisie YouTubie znalazłem materiał który musisz…
NEWSREADR | GDAŃSK MIASTO MARZEŃ | OPENGARDEN | WARTOBYĆPRZYZWOITYM
