Wielki smutek Orfeusza i piękne tony jego muzyki torują bohaterowi drogę do Hadesu. Widząc i słysząc bohatera nie szczeka nawet strażnik piekieł – pies Cerber, a okrutne i bezlitosne wykonawczynie boskich wyroków, Erynie, po prostu płaczą ze wzruszenia. Hades, władca podziemi, zwraca Orfeuszowi jego wierną żonę, ale stawia przed bohaterem warunek: jeżeli przed opuszczeniem świata zmarłych obejrzy się za siebie, straci Eurydykę na zawsze. Orfeusz przez pewien czas dzielnie opiera się pokusie spojrzenia na ukochaną. Jednak na krótko przed wyjściem z Hadesu obraca głowę, by rzucić choć przelotne spojrzenie..

Piekło Hermesa

Dostrzega to eskortujący parę Hermes. Wola podziemnego boga okazuje się niezłomna. Orfeusz nie ma prawa zostać po raz drugi przewieziony przez Styks i musi wrócić do świata żywych bez żony. Życie bohatera jest od tej pory nieszczęśliwe i kończy się rozszarpaniem przez rozszalałe – kto wie, czy nie z zazdrości o Eurydykę – menady

“Miłość nigdy nie ustaje” – pisze święty Paweł, a mit o Orfeuszu i Eurydyce potwierdza to zdanie. Małżeńska para nie przestaje się kochać do końca życia. Czy oznacza to jednak, że miłość jest “potężna jak śmierć”?

W przypadku zmagań Orfeusza śmierć okazała się mimo wszystko mocniejsza – ostatecznie wydarła mu przecież przedmiot miłości. Być może po śmierci Orfeusza mąż i żona spotkali się powtórnie w Hadesie. O tym jednak mitologia nie wspomina. Bohater mitu pozostaje przykładem nieszczęśliwie zakochanego człowieka.