Przejdź do treści 
Kategorie: Muzyka
Czas czytania artykułu
Ten post ma 57 słów. Wpis ten liczy 461 znaków. Do przeczytania tego artykułu potrzeba 0.190 minut.
Kaprys
Kaprys – w muzyce renesansu, żywa improwizowana kompozycja instrumentalna oparta na zasadzie kontrapunktu. Nazwy często używane zamiennie to: toccata, ricercar, lub kancona. (rycerski poemat liryczny pisany oktawą; kontrapunktowa forma świeckiej muzyki wokalnej)
W muzyce romantycznej zwykle miniatura instrumentalna o wirtuozerskim charakterze. Gatunek zapoczątkował Pietro Locatelli. Często wiązana z kompozycjami o charakterze narodowym.
Czas czytania artykułu
Ten post ma 57 słów. Wpis ten liczy 461 znaków. Do przeczytania tego artykułu potrzeba 0.190 minut.
Czy artykuł się podobał?
Dziękuję za opinię!
Kaprys (Wikipedia)
Kaprys (wł. capriccio „zachcianka, wybryk, kaprys”) – forma muzyczna.
- W muzyce renesansu, żywa improwizowana kompozycja instrumentalna oparta na zasadzie kontrapunktu, będąca jednym ze źródeł fugi. Do rozwoju tej formy przyczynili się Girolamo Frescobaldi, Johann Jakob Froberger, Georg Friedrich Händel i Jan Sebastian Bach. Oprócz capriccia polifonicznego, wykształciło się również capriccio o charakterze swobodnym, zbliżone do fantazji, często o charakterze programowym. Inne nazwy używane zamiennie to: toccata, ricercar lub canzona.
- W muzyce romantycznej powstały dwie odmiany kaprysów:
- zbliżone do etiudy, o charakterze popisowym (np. kaprysy na skrzypce solo Niccolò Paganiniego, Etiudy-kaprysy Henryka Wieniawskiego).
- miniatury zaliczane do liryki instrumentalnej (np. Capriccia Johannesa Brahmsa).
Czasem forma capriccia była krzyżowana z innymi formami, np. Walc-kaprys Piotra Czajkowskiego, Rondo-capriccioso Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego
Znane kaprysy:
- Nikołaj Rimski-Korsakow - Kaprys hiszpański op. 34
- Piotr Czajkowski - Kaprys włoski op. 45
- Niccolò Paganini - Kaprys nr 24 z cyklu 24 kaprysów na skrzypce solo