Scena VIII

Hrabina i Hrabia

(Hrabia i Hrabina wracają, ten pierwszy trzyma młotek i obcęgi. Po wejściu sprawdza wszystkie drzwi itp.)

Hrabia

Wszystko jest tak jak zostawiłem. Czy teraz zechcesz otworzyć drzwi, (przymierza się do wyważenia drzwi) czy sam będę musiał…

Hrabina

Ach! Stój, posłuchaj mnie przez chwilę. (Hrabia rzuca młotek i obcęgi na krzesło.) Czy naprawdę wierzysz, że jestem zdolna zapomnieć o swoich obowiązkach?

Hrabia

Jak sobie życzysz, ale zamierzam sprawdzić kto jest w garderobie.

Hrabina

(zalękniona i drżąca)

Tak, zobaczysz, ale wysłuchaj mnie spokojnie.

Hrabia

(nagle rozzłoszczony)

Więc to jednak nie Zuzanna?

Hrabina

(jak wyżej)

Nie, ale to ktoś kogo nie możesz podejrzewać poważnie. Przygotowywaliśmy… niewinne urozmaicenie tego wieczoru… i przysięgam, że mój honor… twoje dobre imię…

Hrabia

(coraz bardziej rozzłoszczony)

Więc kto to jest? Mów… zabiję go.

Hrabina

Posłuchaj… ach, nie mam odwagi!

Hrabia

Mów!

Hrabina

To chłopiec…

Hrabia

(jak wyżej)

Chłopiec?

Hrabina

Tak… Cherubin…

Hrabia

(na stronie)

Chyba jest mi przeznaczonym znajdować wszędzie tego pazia! (do Hrabiny) Co to znaczy? On jeszcze nie wyjechał? Łotry! Oto uzasadnienie moich podejrzeń, oto niegodziwość, spisek, o którym ostrzegał mnie list.

Nr 16 – Finał – Esci omai, garzon malnato

Hrabia

(u drzwi garderoby, wściekły)

Wychodź, nędzniku!

Łotrzyku, lepiej się pospiesz!

Hrabina

Ach, panie, twój gniew

(odciąga Hrabiego)

Sprawia, że drżę o niego.

Hrabia

Jeszcze śmiesz mi się sprzeciwiać?

Hrabina

Nie, słuchaj.

Hrabia

Mów prędko!

Hrabina

(drżąc ze strachu)

Klnę się na niebiosa, że wszelkie podejrzenia…

I stan, w jakim go znajdziesz,

Z rozpiętym kołnierzem, obnażoną piersią…

Hrabia

Rozpięty kołnierz! Obnażona pierś!

Mów dalej!

Hrabina

Chciałam przebrać go w dziewczęce ubranie…

Hrabia

Ach! Rozumiem, niegodziwa niewiasto!

Zaraz się zemszczę.

Hrabina

(z mocą)

Twoja furia jest dla mnie zniewagą.

Obrażasz mnie wątpiąc we mnie.

Hrabia

Ach! Rozumiem, niegodziwa niewiasto!

Zaraz się zemszczę.

(Zbliża się do garderoby, potem odwraca.)

Hrabia

Daj mi klucz!

Hrabina

On jest niewinny…

Hrabia

Daj mi klucz!

Hrabina

On jest niewinny. Wiesz o tym…

(podaje Hrabiemu klucz)

Hrabia

Nic nie wiem!

Zejdź mi z oczu,

Jesteś niewierna i bezbożna

I chcesz sprowadzić na mnie niesławę!

Hrabina

Pójdę… tak.. ale…

Hrabia

Nie słucham.

Hrabina

ale…

Hrabia

Nie słucham.

Hrabina

(dając mu klucz)

… jestem niewinna!

Hrabia

Czytam w twojej twarzy!

Umrze, umrze i więcej nie będzie

Źródłem mojego utrapienia.

Hrabina

Ach! Ślepa zazdrości,

Jakie szaleństwo niesiesz!

(Hrabia wydobywa szpadę i otwiera drzwi garderoby. Wychodzi Zuzanna.)

Scena IX