Scena IX

Zuzanna, Hrabina, później Hrabia

Hrabia

Zuzanna!

Hrabina

Zuzanna!

Zuzanna

Panie, dlaczego zamarłeś?

Weź się w garść,

Zabij pazia,

Którego to pazia niecnotę

Masz przed sobą.

Hrabia

(Co za zaskoczenie!

Kręci mi się w głowie.)

Hrabina

(Co za historia,

Tu jest Zuzanna.)

Zuzanna

(Są zdezorientowani,

Nie wiedzą co się dzieje.)

Hrabia

Jesteś sama?

Zuzanna

Sprawdźcie czy ktoś tu się nie kryje.

Hrabia

Sprawdźmy czy ktoś tu się nie kryje.

Hrabina

Zuzanno, ledwo żyję…

Nie mogę złapać tchu.

Zuzanna

(wesoło, pokazując Hrabinie okno, przez które wyskoczył Cherubin)

Niech się pani cieszy,

Bo on jest zdrów i cały.

Hrabia

(wychodząc zmieszany z garderoby)

Jakiż błąd popełniłem!

Nie mogę uwierzyć.

Obraziłem cię,

Proszę o wybaczenie,

Chociaż takie żarty

Są zbyt okrutne.

Hrabina i Zuzanna

(Hrabina trzyma chusteczkę przy twarzy żeby ukryć zmieszanie.)

Pańskie szaleństwo

Nie zasługuje na litość.

Hrabia

Kocham cię!

Hrabina

(stopniowo dochodząc do siebie)

Nie mów tego!

Hrabia

Przysięgam!

Hrabina

(z mocą i gniewem)

Łżesz!

Jestem podła, niewierna,

Wciąż cię oszukuję.

Hrabia

Pomóż mi, Zuzanno,

Ukoić jej gniew.

Zuzanna

Taka kara spotyka

Nadmiernie podejrzliwych.

Hrabina

(z wyrzutem)

Więc wierna

Kochająca dusza

Otrzymuje w zamian

Takie podziękowanie?

Hrabia

Pomóż mi, Zuzanno,

Ukoić jej gniew.

Zuzanna

(prosząc)

Pani!

Hrabia

(prosząc)

Rozyno!

Hrabina

(do Hrabiego)

Okrutniku!

Jestem nikim więcej

Jak nieszczęsną ofiarą

Twojego zaniedbania,

Którą uwielbiasz

Doprowadzać do rozpaczy.

Hrabia i Zuzanna

Zmieszany i skruszony,

Zostałem/został już wystarczająco ukarany,

Miej litość.

Hrabina

Okrutniku, okrutniku!

Znieść takich krzywd

Nie może moje serce.

Hrabia

Ale paź zamknięty?

Hrabina

Wystawiłam cię na próbę.

Hrabia

A ten płacz i drżenie?

Hrabina

Drażniłam się z tobą.

Hrabia

A ten okropny liścik?

Hrabina i Zuzanna

Jest od Figara,

Przesłał go przez Basilia…

Hrabia

A, zdrajcy… chciałbym…

Hrabina i Zuzanna

Nie zasługuje na przebaczenie

Ten, który sam nie umie przebaczać.

Hrabia

(czule)

Dobrze, skoro tak chcecie,

Zawrzyjmy pokój.

Rozyno, nie gniewaj się

Już na mnie.

Hrabina

Ach, jakże, Zuzanno,

Miękkie jest moje serce!

W gniew kobiety

Kto teraz uwierzy?

Zuzanna

Przekona się pani,

Że z mężczyznami,

Zawsze i wszędzie

Jest tak samo.

Hrabia

(czule)

Spójrz na mnie!

Hrabina

Niewdzięczny!

Hrabia

Spójrz na mnie,

Myliłem się

i przepraszam.

(Raz po raz całuje dłoń Hrabiny)

Hrabina, Zuzanna i Hrabia

Od tej chwili

To serce spróbuje

Lepiej mnie/ją/cię rozumieć.

Scena X