Scena XIII

Ci co wcześniej i Figaro

Figaro

Panie… jeśli będziesz zatrzymywał tutaj wszystkie dziewczęta, to żegnaj zabawo… żegnajcie tańce…

Hrabia

Słucham? Chcesz tańczyć ze skręconą nogą?

Figaro

(Udaje, że rozprostowuje nogę, potem próbuje kilka tanecznych kroków.)

Och, właściwie już mnie nie boli. Chodźmy, piękne dziewczęta.

(Chce wyjść; Hrabia przywołuje go z powrotem.)

Hrabina

(cicho do Zuzanny)

Jak on się z tego wykaraska?

Zuzanna

(cicho do Hrabiny)

Proszę to zostawić jemu.

Hrabia

Masz szczęście, że donice były gliniane.

Figaro

Zgadza się. Chodźmy więc, chodźmy.

(Chce wyjść. Antonio przywołuje go z powrotem.)

Antonio

A w tym czasie paź galopował na koniu do Sewilli.

Figaro

Bez względu na to czy galopował czy szedł stępa… Szerokiej drogi.

(zamierzając wyjść)

Chodźcie, piękne panienki.

Hrabia

(znowu go zawracając)

A jego patent jakoś został w twojej kieszeni…

Figaro

Oczywiście. Co za pytanie!

Antonio

(do Zuzanny, które daje Figaro znaki)

Nie dawaj mu znaków. I tak cię nie rozumie.

(Bierze Cherubina za rękę i pokazuje go Figaro.)

Oto ktoś, kto udowodni, żeś pan kłamca, drogi bratanku.

Figaro

Cherubin!

Antonio

Tu cię mamy.

Figaro

(do Hrabiego)

Co on bredzi?

Hrabia

Nie bredzi tylko mówi, że ten chłopak dziś rano wskoczył w jego goździki.

Figaro

Tak mówi!… Możliwe… Jeśli ja wskoczyłem, to możliwe, że on zrobił to samo.

Hrabia

On też?

Figaro

Czemu nie? Ja nie wykluczam rzeczy, o których nic nie wiem.

Nr 23 – Finał – Ecco la marcia, andiamo

[figaro]tFzmrarJfEg[/figaro]

Figaro

(W oddali słychać dźwięki marsza.)

Grają marsza… chodźmy. Ślicznotki, na swoje miejsca. Zuzanno, podaj mi rękę.

Zuzanna

Jestem.

(Figaro jedną rękę podaje Antoniowi, drugą Zuzannie i wychodzą wszyscy, z wyjątkiem Hrabiego i Hrabiny.)

Hrabia

(na stronie)

Bezczelni!

Hrabina

(na stronie)

Jestem jak ścięta lodem!

(Marsz stopniowo staje się głośniejszy.)

Hrabia

Hrabino…

Hrabina

Na razie nic nie mówmy. Oto nadchodzą dwie młode pary. Przyjmijmy je z godnością. Bądź co bądź jedna panna młoda jest twoją protegowaną. Usiądźmy.

Hrabia

Usiądźmy.

(na stronie)

I obmyślmy zemstę.

(Siadają.)

Scena XIV