Scena XII
Hrabina, Zuzanna, Basia, Cherubin, Hrabia i Antonio
(Wchodzą Hrabia i Antonio. Ten ostatni niesie kapelusz Cherubina; wchodzi bardzo szybko, zdejmuje Cherubinowi dziewczęcy czepek i wkłada mu kapelusz.)
Antonio
Patrzcie państwo! Oto pan oficer!
Hrabina
(na stronie)
O nieba!
Zuzanna
(na stronie)
Łajdak!
Hrabia
(do Hrabiny)
Pięknie! Moja pani…
Hrabina
Mój panie, ja jestem równie zirytowana i zaskoczona jak ty.
Hrabia
A dziś rano?
Hrabina
Dziś rano… Na dzisiejszą uroczystość chciałyśmy go przyodziać tak samo jak jest teraz przebrany.
Hrabia
(do Cherubina)
Dlaczego nie wyjechałeś?
Cherubin
(zdejmując kapelusz)
Panie…
Hrabia
Zostaniesz ukarany za nieposłuszeństwo rozkazom.
Basia
Wasza Ekscelencjo, jak często pan powtarzał obłapiając mnie i całując: „Basiu, jeśli będziesz mnie kochać dam ci co zechcesz.”
Hrabia
Ja tak mówiłem?
Basia
Pan.
Och, panie, daj mi
Cherubina za męża,
A będę pana kochać jak mojego kotka.
Hrabina
(do Hrabiego)
Pięknie. Wszystko zależy od ciebie…
Antonio
(do Basi)
Brawo dzieweczko! Twój nauczyciel może być z ciebie dumny.
Hrabia
(na stronie)
Nie wiem jaki człowiek, demon czy bóg sprawia, że wszystko zwraca się przeciw mnie.