Scena II
Hrabia, Hrabina i Zuzanna
(Wchodzą Hrabina i Zuzanna, zatrzymując się z tyłu sceny, niezauważone przez Hrabiego.)
Hrabina
(do Zuzanny)
Idź, śmiało. Powiedz mu, żeby na ciebie czekał w ogrodzie.
Hrabia
(wciąż do siebie)
Muszę się upewnić, że Cherubin naprawdę wyruszył do Sewilli: żeby to sprawdzić wysłałem Basilia…
Zuzanna
(do Hrabiny)
Och, nieba! A Figaro…
Hrabina
Jemu nic o tym nie mów. Zamiast ciebie ja sama tam pójdę.
Hrabia
(jak wyżej)
Dziś wieczór powinien wrócić.
Zuzanna
O Boże! Nie mam odwagi.
Hrabina
Pamiętaj, że moje szczęście masz w swoich rękach.
(ukrywa się)
Hrabia
(jak wyżej)
A Zuzanna? Kto wie czy nie zdradziła mojej tajemnicy… Och, jeśli powiedziała zmuszę go do poślubienia starej.
Zuzanna
(na stronie)
Marceliny!
(do Hrabiego)
Panie…
Hrabia
(poważnie)
Czego chcesz?
Zuzanna
Wydaje się pan taki gniewny!
Hrabia
Chcesz czegoś ode mnie?
Zuzanna
Panie… Twoja żona ma znowu wapory i prosi o flakon soli trzeźwiących.
Hrabia
Bierz.
Zuzanna
Zaraz odniosę.
Hrabia
Ach, nie, możesz go sobie zatrzymać.
Zuzanna
Sobie? To nie potrzebne prostym kobietom.
Hrabia
Kochanka, która traci narzeczonego tuż przed ślubem…
Zuzanna
Spłacimy Marcelinę z posagu, który pan mi obiecał…
Hrabia
Ja ci obiecałem? Kiedy?
Zuzanna
Tak to zrozumiałam.
Hrabia
Tak, pod warunkiem, że oboje dojdziemy do porozumienia.
Zuzanna
To mój obowiązek spełniać każde życzenie Waszej Ekscelencji.
Nr 17 – Duet Crudel! Perché finora
[figaro]IHHZmGWui1s[/figaro]
Hrabia
Okrutnico! Dlaczego
Kazałaś mi tak długo cierpieć?
Zuzanna
Panie, kobieta zawsze
Ma czas, żeby powiedzieć „tak”.
Hrabia
Więc przyjdziesz do ogrodu?
Zuzanna
Jeśli pan zechce, przyjdę.
Hrabia
I nie zawiedziesz mnie?
Zuzanna
Nie, nie zawiodę pana.
Hrabia
(na stronie)
Jestem taki szczęśliwy,
Przepełnia mnie radość.
Zuzanna
(na stronie)
Wybaczcie mi kłamstwo
Wy wszyscy, którzy znacie miłość.
Recytatyw
Hrabia
Ale dlaczego byłaś dla mnie taka nieprzyjemna dziś rano?
Zuzanna
Kiedy paź był w pobliżu…
Hrabia
I dla Basilia, kiedy mówił w moim imieniu?
Zuzanna
Ale po co nam ktoś taki jak Basilio…
Hrabia
Prawda, prawda. Przyrzeknij mi jeszcze raz… że się zjawisz, moje serce… ale Hrabina czeka na flakonik.
Zuzanna
Ach, to był tylko pretekst. Nie śmiałabym bez niego z panem rozmawiać.
Hrabia
(Bierze ją za rękę. Ona się odsuwa.)
Najdroższa!
Zuzanna
(odsuwając się)
Ktoś nadchodzi.
Hrabia
(na stronie)
Nareszcie jest moja.
Zuzanna
(na stronie)
Zetrzyj ten uśmieszek z twarzy, panie chytry lisie.
(Chce wyjść i spotyka Figara w drzwiach.)