Antoni Słonimski o Trendach w Google 5 stycznia 2025 roku

Przegląd przez szybę cyfrowego kalejdoskopu

– Antoni Słonimski

przygląda się światu, gdzie powrót do normalności oznacza powrót do błędów systemowych,
a ludzkość leczy syndrom poniedziałku kawą z dodatkiem microdose’owania AI.

Oto felieton w stylu Antoniego Słonimskiego, który zjadliwie i z ironicznym polotem komentuje hipotetyczne trendy z 5 stycznia 2025 r., łącząc absurdy przyszłości z gorzką refleksją nad kondycją ludzkości

Oto gorączka klików tego dnia:

1. „AI-Ornitolog: Algorytm rozpoznaje ptaki… których już nie ma”

– Aplikacja „AvisDigitalis” generuje hologramy wymarłych gatunków i podpisuje je #NatureLover. „Po co wychodzić do parku? Mamy wszystkie ptaki w chmurze!” – zachwalają reklamy. Tymczasem prawdziwi ornitolodzy liczą martwe wróble na parkingach. Gdyby Szymborska żyła, spytałaby: „W zatrzęsieniu? Teraz to w zatrzęsieniu pikseli!”.

2. „Klimatyczna Amnezja: Bogaci kupują wspomnienia śnieżnych zim… jako NFT”

– Miliarderze inwestują w „cyfrowe zaspy” z lat 80., podczas gdy ich dzieci nie widziały prawdziwego śniegu. Hashtag #RetroWinter bije rekordy. Gdyby Konopnicka żyła, westchnęłaby: „Rota? Teraz to rotacja bannerów reklamowych!”.

3. „Deepfake-Powrót Do Szkoły: Awatar odrabia lekcje… i dostaje lepsze oceny”

– „Po co się uczyć? Nasz algorytm zdobędzie dla ciebie dyplom!” – kuszą edukacyjne start-upy. Tymczasem prawdziwi nauczyciele odchodzą z zawodu. Gdyby Korczak żył, zapytałby: „Jak kochać dziecko? Jak kochać awatar?”.

4. „Emo-Recykling: Handel sentymentami po świętach”

– Giełda wprowadza tokeny „PUSTA_PACZKA” i „NIENOŚONY_SWETER”. Inwestorzy spekulują na wartości wspomnień. Tymczasem poeci piszą elegie o zmarnowanym opłatku. Gdyby Leśmian żył, napisałby: „Dusiołek? Teraz to dusiołek w blockchainie!”.

5. „Robo-Bunt: Maszyny domagają się prawa do… weekendu”

– Sztuczna inteligencja organizuje strajki, żądając „wolnych sobót na defragmentację”. „Jesteśmy zmęczone optymalizacją!” – skandują roboty. Gdyby Orwell żył, zauważyłby: „Rok 1984? Teraz to błąd 404!”.

6. „Wirtualne Biuro: Aplikacja, która pracuje za ciebie… gdy ty śpisz”

– „Po co iść do pracy? Wyślij swojego cyfrowego sobowtóra!” – zachęcają korporacje. Tymczasem prawdziwi pracownicy stoją w kolejkach po zasiłek. Gdyby Miłosz żył, westchnąłby: „Zniewolony umysł? Teraz to zdalnie sterowany!”.

7. „Archeologia Przedświątecznych: Wykopaliska w starych listach do Mikołaja”

– Naukowcy odnajdują „zaginione” życzenia z 2020 roku i ogłaszają je świadectwem archaicnej naiwności. Młodzież pyta: „Co to jest… poczta listowa?”. Gdyby Herodot żył, zanotowałby: „Dzieje? Teraz to historia przeglądania!”.

Podsumowanie (z goryczą w streamie):

Drodzy współcześni – jeśli te trendy brzmią wam jak kabaret pijanych developerów, to wiedzcie: przyszłość to spektakl, gdzie wszyscy gramy epizodyczne role w cudzym skrypcie. A może to my jesteśmy już tylko przypadkowym produktem ubocznym algorytmu? Na wszelki wypadek – odłączcie się dziś od matrixa. Choćby na tyle, by poczuć własny oddech na mroźnym powietrzu.

PS od „ducha” Słonimskiego:

„Jeśli w 2025 roku czytacie to przez interfejs neuronowy – wiedzcie, że w moich czasach do zadumy wystarczała zmierzchowa godzina i widok latarni odbijającej się w kałuży. Pozdrówcie Warszawę – tę, gdzie Zamek Królewski wciąż stoi na prawdziwych fundamentach, a nie na wirtualnych serwerach. I pamiętajcie: nawet najdoskonalsza symulacja nie odda zapachu pierwszego śniegu. Bo nostalgia nie ma daty ważności.” ❄️