Kompendium informacji o przebiegu kariery Jana Sebastiana od dzieciństwa aż po śmierć.
Szczegółowe informacje o utworach skomponowanych przez Bacha.
Zbiór informacji o pracach kompozytora, szczegółowe odniesienia do zapisanych publikacji o komponowanych dziełach .
Odkrycie albumu – Dave Brubeck Meets Bach zespołu The Dave Brubeck Quartet, który interpretuje prace Johann Sebastian Bacha, to doświadczenie zarówno fascynujące, jak i głęboko wzruszające. Album ten, składający się z dwóch płyt, ustawia Brubecka w zupełnie nowym świetle, łącząc genialność klasycznej muzyki z nieskrępowaną ekspresją jazzu.
Jeśli chcesz posłuchać przykładów muzyki poważnej, polecam zapoznać się z dziełami takich kompozytorów jak Mozart, Beethoven, Bach czy Chopin. Ich kompozycje są nie tylko piękne, ale także pełne emocji i głębokiej ekspresji . Możesz również poszukać na platformie YouTube, gdzie znajdziesz wiele nagrań wykonanych przez wybitnych muzyków.
Muzyka poważna jest niezwykle różnorodna i stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego. Jej wpływ na rozwój muzyki jest nieoceniony, a jej piękno przetrwało wieki.
Epoka romantyczna, znana również jako wiek romantyzmu, to okres, który obfitował w wybitnych kompozytorów i ich niezapomniane dzieła. Był to czas, gdy muzyka stała się środkiem wyrazu najgłębszych emocji, a kompozytorzy tacy jak Fryderyk Chopin czy Franz Schubert osiągnęli mistrzostwo w przekazywaniu uczuć przez dźwięki. Ich twórczość, pełna pasji i dramatyzmu, do dziś inspiruje i porusza serca słuchaczy na całym świecie. Romantyzm w muzyce to nie tylko epoka w historii, ale przede wszystkim nieustające źródło emocjonalnego bogactwa i artystycznej ekspresji.
– Był to czas przepychu i kontrastu
– W sztuce dominowały kręte linie i bogate zdobienia
– W literaturze kwitły metafory i paradoksy
– W muzyce rozwijała się opera i koncert
– W filozofii panował racjonalizm i empiryzm
– W polityce toczyły się wojny i spory religijne
Klasycyzm w muzyce, to jak elegancki bal kostiumowy, gdzie każda nuta ma swoje miejsce i tańczy w rytmie doskonałej harmonii. Wyobraź sobie Mozarta, który komponuje symfonię, a Beethoven grający na fortepianie z peruką, która nie chce współpracować i ciągle spada mu z głowy. To był czas, gdy kompozytorzy byli jak gwiazdy rockowe, a ich koncerty przyciągały tłumy fanów w perukach i pończochach, a każdy nowy utwór był jak najnowszy hit, który wszyscy musieli znać. Klasycyzm to nie tylko muzyka, to cała epoka pełna dramatu, pasji i peruk, które czasami miały więcej osobowości niż ich właściciele!
Lena Mary Calhoun Horne (ur. 30 czerwca 1917 w Bedford-Stuyvesant, Brooklyn, Nowy Jork) amerykańska śpiewaczka, aktorka filmowa.s leo.
Lena Horne – występowała głównie z muzykami jazzowymi (m.in. Duke’iem Ellingtonem), jednak mimo poruszania się w repertuarze jazzowym nie improwizowała. Jest pierwszą osobą murzyńskiego pochodzenia, która podpisała w Hollywood długoletni kontrakt filmowy (debiutowała w 1943 rolą w Stormy Weather).
Często pomijana ze względu na dość zachowawczy charakter kariery. Zaczynała jako tancerka w legendarnycm Cotton Clubie w 1934 roku. Koncertowała i nagrywała ( a także zyskała ogromną popularność), występując z orkiestrą Noblea Sisslea (1935-36) oraz w rewiach produkowanych przez Sisslea i Eubiego Blakea.
Sukces dancingowych i broadwayowskich prezentacji ugruntowala, występując (1940-41) z najpopularniejszą w Nowym Jorku lat 40 orkiestrą Charliego Barneta. To wtedy była pierwsża damą swingowego przeboju i atracją nowojorskiej Cafe Society. Postrzegana była wtedy nie jako wokalistka jazzowa, lecz piosenkarka i aktorka: wystąpiła w kilku filmach (np. “Cabin in the Sky”, “Stormy Weather”).
Chociaż przz wielu uważana po prostu za popularną pisenkarkę, była blisko zwiżana z wieloma artystami jazzowymi, a jej sztuka wokalna miała oczystwisty zwizk z jazzem. Jej pianistami i kierownimi muzycznymi byli m. in. Horace Henderson, Phil Moore, Lennie Hayton ( którego poślubiła w Paryżu w 1947). Na estradę powróciła w końcul lat 50., w broadwayowskim musicalu Jamaica, choć większym uznaniem (na początku lat 0.) cieszył się jej monodram “The Lady and Her Music”.
Nieoczekiwanie publiczności przypomniała się w 1998 roku albumem Being Myself, nagranym z plejadą jazzownych gwiazd lat 90. (Akira Tana, Benjamin Brown, Rodney Jones, Houston Person, Donald Harrison).
Polecam w szczególności film Stormy Weather, archiwalne wykonanie utworu przez młodziutką jeszcze artystkę.
