Oratorium BWV 248 II

„A byli w tej krainie pasterze w polu czuwający
i trzymający nocne straże nad stadem swoim.
I anioł Pański stanął przy nich, a chwała
Pańska zewsząd ich oświeciła; i ogarnęła ich
bojaźń wielka.”

Ach, zaświeć piękne światło dnia!
Niech zorza wzejdzie nowa!
Zbędna, pasterzu, trwoga twa,
Wszak to anioła słowa,
Że to małe, słabe dziecię
Radością, otuchą przecież,
Szatana zniszczy w boju,
I da nam dar pokoju.

„I rzeki do nich anioł:”

„Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam radość
wielką, która będzie udziałem wszystkiego
ludu, gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel,
którym jest Chrystus Pan, w mieście
Dawidowym.”

Pozwala Bóg, by o spełnieniu przyrzeczenia,
Które dał kiedyś Abrahamowi,
Wieść zanieść pasterzy chórowi.
Przedtem pasterz musiał przyrzeczenia tego
Dowiedzieć się od Boga samego.
A teraz znowu pasterz, z Jego przyzwolenia,
Jest pierwszym, który o tym wie.
Ze obietnica spełniła się.

Spieszcie się, śpieszcie, pasterze weseli,
Baczcie, abyście się nie zasiedzieli.
Spieszcie dzieciątko mile oglądać.
Idźcie, bo radość to przeogromna.
Wdzięki Jego podziwiajcie,
Serca, zmysły pokrzepiajcie!

„A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie
niemowlątko owinięte w pieluszki i położone
w żłobie.”

Oto w stajence ciemnej śpi
Ten, przed którym cały świat drży.
Gdzie przedtem wół posiłek miał,
Tam będzie Syn Dziewicy spał.

Więc śpieszcie tam, nie szczędząc nóg,
Abyście zobaczyli cud.
Znajdziecie tam Syna Najwyższego,
Dzieciątko w żłobie położone.
Śpiewajcie przy kołysce Jego.
Zanućcie Jemu słodkim tonem.
Śpiewajcie całym chórem Mu
Tę pieśń do spokojnego snu.

Śpij mój Najmilszy, zażywaj spokoju,
By potem strzec raczyć naszej pomyślności.

Pokrzepić się chciej,
I radość tu miej,
Gdzie serca nasze doznają radości.

„I zaraz z aniołem zjawiło się mnóstwo wojsk
niebieskich, chwalących Boga i mówiących:”

„Chwała na wysokościach Bogu,
a na ziemi pokój ludziom,
w których ma upodobanie.”

Więc słusznie się cieszycie, wołacie, anieli,
Ze coś tak pięknego spotyka dziś nas.
Śpiewajmy razem! Myśmy też weseli.
Bo i nas to cieszy, co raduje was.

Wraz z Twym wojskiem śpiew chcemy nieść,
Z całych sił oddać Tobie cześć,
Żeś, gość czekany długi czas,
Zaszczycić oto raczył nas.

Tłumaczenie Oratorium BWV 248 II: ARMIN I ANDRZEJ TESKE, 2004

Und es waren Hirten in derselben Gegend

Oratorium BWV 248 II

1. Sinfonia

2. Recitativo T

Evangelist
Und es waren Hirten in derselben Gegend
auf dem Felde bei den Hürden, die hüteten des Nachts ihre
Herde. Und siehe, des Herren Engel trat zu ihnen, und die Klarheit
des Herren leuchtet um sie, und sie furchten sich sehr.

3. Choral

Brich an, o schönes Morgenlicht,
Und lass den Himmel tagen!
Du Hirtenvolk, erschrecke nicht,
Weil dir die Engel sagen,
Dass dieses schwache Knäbelein
Soll unser Trost und Freude sein,
Dazu den Satan zwingen
Und letztlich Friede bringen!

4. Recitativo T S

Tenor
Und der Engel sprach zu ihnen:

Sopran
Fürchtet euch nicht,
siehe, ich verkündige euch große Freude, die allem Volke
widerfahren wird. Denn euch ist heute der Heiland geboren, welcher
ist Christus, der Herr, in der Stadt David.

5. Recitativo B

Was Gott dem Abraham verheißen,
Das lässt er nun dem Hirtenchor
Erfüllt erweisen.
Ein Hirt hat alles das zuvor
Von Gott erfahren müssen.
Und nun muss auch ein Hirt die Tat,
Was er damals versprochen hat,
Zuerst erfüllet wissen.

6. Aria T

Frohe Hirten, eilt, ach eilet,
Eh ihr euch zu lang verweilet,
Eilt, das holde Kind zu sehn!
Geht, die Freude heißt zu schön,
Sucht die Anmut zu gewinnen,
Geht und labet Herz und Sinnen!

7. Recitativo T

Und das habt zum Zeichen:
Ihr werdet finden das Kind in Windeln gewickelt und in einer Krippe liegen.

8. Choral

Schaut hin, dort liegt im finstern Stall,
Des Herrschaft gehet überall!
Da Speise vormals sucht ein Rind,
Da ruhet itzt der Jungfrau’n Kind.

9. Recitativo B

So geht denn hin, ihr Hirten, geht,
Dass ihr das Wunder seht:
Und findet ihr des Höchsten Sohn
In einer harten Krippe liegen,
So singet ihm bei seiner Wiegen
Aus einem süßen Ton
Und mit gesamtem Chor
Dies Lied zur Ruhe vor!

10. Aria A

Schlafe, mein Liebster, genieße der Ruh,
Wache nach diesem vor aller Gedeihen!

Labe die Brust,
Empfinde die Lust,
Wo wir unser Herz erfreuen!

11. Recitativo T

Und alsobald war da bei dem Engel die Menge der himmlischen Heerscharen, die lobten Gott und sprachen:

12. Coro

Ehre sei Gott in der Höhe und Friede auf Erden und den Menschen ein Wohlgefallen.

13. Recitativo B

So recht, ihr Engel, jauchzt und singet,
Dass es uns heut so schön gelinget!
Auf denn! wir stimmen mit euch ein,
Uns kann es so wie euch erfreun.

14. Choral

Wir singen dir in deinem Heer
Aus aller Kraft, Lob, Preis und Ehr,
Dass du, o lang gewünschter Gast,
Dich nunmehr eingestellet hast.

Oratorium BWV 248 II – Czy nie wspaniałe? Nie Radosne?