Scena II

Hrabia, Hrabina i Zuzanna

(Wchodzą Hrabina i Zuzanna, zatrzymując się z tyłu sceny, niezauważone przez Hrabiego.)

Hrabina

(do Zuzanny)

Idź, śmiało. Powiedz mu, żeby na ciebie czekał w ogrodzie.

Hrabia

(wciąż do siebie)

Muszę się upewnić, że Cherubin naprawdę wyruszył do Sewilli: żeby to sprawdzić wysłałem Basilia…

Zuzanna

(do Hrabiny)

Och, nieba! A Figaro…

Hrabina

Jemu nic o tym nie mów. Zamiast ciebie ja sama tam pójdę.

Hrabia

(jak wyżej)

Dziś wieczór powinien wrócić.

Zuzanna

O Boże! Nie mam odwagi.

Hrabina

Pamiętaj, że moje szczęście masz w swoich rękach.

(ukrywa się)

Hrabia

(jak wyżej)

A Zuzanna? Kto wie czy nie zdradziła mojej tajemnicy… Och, jeśli powiedziała zmuszę go do poślubienia starej.

Zuzanna

(na stronie)

Marceliny!

(do Hrabiego)

Panie…

Hrabia

(poważnie)

Czego chcesz?

Zuzanna

Wydaje się pan taki gniewny!

Hrabia

Chcesz czegoś ode mnie?

Zuzanna

Panie… Twoja żona ma znowu wapory i prosi o flakon soli trzeźwiących.

Hrabia

Bierz.

Zuzanna

Zaraz odniosę.

Hrabia

Ach, nie, możesz go sobie zatrzymać.

Zuzanna

Sobie? To nie potrzebne prostym kobietom.

Hrabia

Kochanka, która traci narzeczonego tuż przed ślubem…

Zuzanna

Spłacimy Marcelinę z posagu, który pan mi obiecał…

Hrabia

Ja ci obiecałem? Kiedy?

Zuzanna

Tak to zrozumiałam.

Hrabia

Tak, pod warunkiem, że oboje dojdziemy do porozumienia.

Zuzanna

To mój obowiązek spełniać każde życzenie Waszej Ekscelencji.

Nr 17 – Duet Crudel! Perché finora

Hrabia

Okrutnico! Dlaczego

Kazałaś mi tak długo cierpieć?

Zuzanna

Panie, kobieta zawsze

Ma czas, żeby powiedzieć „tak”.

Hrabia

Więc przyjdziesz do ogrodu?

Zuzanna

Jeśli pan zechce, przyjdę.

Hrabia

I nie zawiedziesz mnie?

Zuzanna

Nie, nie zawiodę pana.

Hrabia

(na stronie)

Jestem taki szczęśliwy,

Przepełnia mnie radość.

Zuzanna

(na stronie)

Wybaczcie mi kłamstwo

Wy wszyscy, którzy znacie miłość.

Recytatyw

Hrabia

Ale dlaczego byłaś dla mnie taka nieprzyjemna dziś rano?

Zuzanna

Kiedy paź był w pobliżu…

Hrabia

I dla Basilia, kiedy mówił w moim imieniu?

Zuzanna

Ale po co nam ktoś taki jak Basilio…

Hrabia

Prawda, prawda. Przyrzeknij mi jeszcze raz… że się zjawisz, moje serce… ale Hrabina czeka na flakonik.

Zuzanna

Ach, to był tylko pretekst. Nie śmiałabym bez niego z panem rozmawiać.

Hrabia

(Bierze ją za rękę. Ona się odsuwa.)

Najdroższa!

Zuzanna

(odsuwając się)

Ktoś nadchodzi.

Hrabia

(na stronie)

Nareszcie jest moja.

Zuzanna

(na stronie)

Zetrzyj ten uśmieszek z twarzy, panie chytry lisie.

(Chce wyjść i spotyka Figara w drzwiach.)

Scena III