Scena V

Hrabia, Marcelina, Figaro, Bartolo i Don Curzio. Później Zuzanna

Recytatyw

Don Curzio

(wchodząc, do Marceliny, Bartola i Figara, którzy idą za nim)

Sprawa już rozsądzona: „Zapłać lub ożeń się”. Teraz proszę o spokój.

Marcelina

Oddycham z ulgą.

Figaro

A ja umieram.

Marcelina

(na stronie)

W końcu poślubię uwielbianego mężczyznę.

Figaro

(do Hrabiego)

Wasza Ekscelencjo, wnoszę apelację…

Hrabia

Wyrok jest sprawiedliwy: „Zapłać lub ożeń się”. Brawo, Don Curzio.

Don Curzio

Wasza Ekscelencja jest zbyt łaskawy.

Bartolo

Jaki nadzwyczajny wyrok!

Figaro

A co w nim takiego nadzwyczajnego?

Bartolo

Wszyscy zostaliśmy pomszczeni.

Figaro

Ja jej nie poślubię.

Bartolo

Poślubisz.

Don Curzio

„Zapłać lub ożeń się.” Ona ci pożyczyła dwa tysiące koron.

Figaro

Jestem szlachcicem i bez zgody moich szlachetnych rodziców…

Hrabia

Gdzie są? Kim są?

Figaro

Chciałbym ich znaleźć. Szukam ich już od dziesięciu lat.

Bartolo

Więc jesteś znajdą?…

Figaro

Raczej zgubą, doktorze. Zostałem porwany.

Hrabia

Jak to?

Marcelina

Słucham?

Bartolo

Gdzie dowód?

Don Curzio

Gdzie świadkowie?

Figaro

Złoto, klejnoty i haftowane ubranko, które znaleźli na mnie ci, którzy porwali mnie jako małe dziecko, są dowodem mojego wysokiego urodzenia; a co więcej mam na ramieniu znamię.

Marcelina

Znamię w kształcie truskawki na prawym ramieniu?

Figaro

Kto pani o tym powiedział?

Marcelina

O Boże! To on…

Figaro

Racja, ja to ja.

Don Curzio

Kto?

Hrabia

Kto?

Bartolo

Kto?

Marcelina

Raffaello.

Bartolo

Porwali cię złodzieje?

Figaro

Niedaleko od zamku.

Bartolo

Oto twoja matka.

Figaro

Mamka…

Bartolo

Nie, twoja matka.

Hrabia i Don Curzio

Jego matka?

Figaro

Co ja słyszę!

Marcelina

Oto twój ojciec.

(Podbiega do Figara i ściska go.)

Nr 19 – Sekstet – Riconosci in questo amplesso

[figaro]h2Yi5Y_Ni88[/figaro]

Marcelina

(ściskając Figara)

Usciskaj mnie

Jako swoją matkę, ukochany synu.

Figaro

(do Bartola)

Mój ojcze, również mnie uściśnij,

Choć też jestem zakłopotany.

Bartolo

(obejmując Figara)

Moje sumienie

Nie pozwala ci odmówić.

Don Curzio

(na stronie)

Jeśli on jest ojcem, a ona matką,

To ślub nie może się odbyć.

Hrabia

(na stronie)

Jestem zaskoczony i zdezorientowany.

Chyba najlepiej będzie jeśli wyjdę.

Marcelina i Bartolo

Synu ukochany!

Figaro

Rodzice ukochani!

(Hrabia chce wyjść. Zuzanna wchodzi z sakiewką w ręce.)

Zuzanna

Chwileczkę, panie Hrabio:

Mam tu tysiąc dublonów.

Przyszłam zapłacić za Figara

I zapewnić mu wolność.

Hrabia i Don Curzio

Nie rozumiemy co się tu dzieje:

Popatrzmy co się stanie.

Zuzanna

(Odwracając się widzi Figara w objęciach Marceliny. Chce wyjść.)

Już się porozumiał z narzeczoną:

Wielki Boże, co za niewierność!

(do Figara)

Puść ją, draniu!

Figaro

(Usiłuje ją zatrzymać; ona mu się wyrywa.)

Nie, zaczekaj!

Posłuchaj, kochanie!

Zuzanna

(uderzając go)

Tego posłuchaj.

Marcelina, Bartolo i Figaro

To przez jej dobre serce:

Zrobiła to z miłości.

Hrabia i Don Curzio

Trzęsę się/trzęsie się i wrę/wrze z wściekłości:

Los mnie/go przechytrzył.

Zuzanna

Trzęsę się i wrę z wściekłości:

Ta stara mnie przechytrzyła.

Marcelina

(biegnie uściskać Zuzannę)

Już się uspokój,

Moja kochana córeczko,

Uściskaj jego matkę,

Która wkrótce będzie twoją.

Zuzanna

Jego matkę?

Bartolo, Hrabia, Don Curzio i Marcelina

Jego matkę.

Figaro

(do Zuzanny)

A oto mój ojciec,

Sam ci to powie.

Zuzanna

Jego ojciec?

Bartolo, Hrabia, Don Curzio i Marcelina

Jego ojciec.

Figaro

(do Zuzanny)

A oto moja matka,

Sama ci to powie.

(Wszyscy czworo biegną się uściskać.)

Zuzanna, Marcelina, Bartolo i Figaro

Słodką radość

Tej chwili

Moja dusza

Może z trudem pomieścić.

Don Curzio i Hrabia

Bolesną gorycz

Tej chwili

Moja dusza

Może z trudem pomieścić.

(Hrabia i Don Curzio wychodzą.)

Scena VI