BWV 12 – na alt, tenor i bas, zespół wokalny, puzon, obój, fagot, smyczki i continuo. Te kantatę Jan Sebastian Bach napisał na III niedzielę po Wielkanocy.
Cześć! W tym wpisie chcę przedstawić historię powstania i detale związane z powstaniem kantaty Jana Sebastiana Bacha “Weinen, Klagen, Sorgen, Zagen” (Płacze, jęki, troski, lęki).
Jest to jedna z najpiękniejszych i najbardziej wzruszających utworów tego kompozytora, która porusza temat cierpienia i nadziei chrześcijan.
Kantata ta została skomponowana przez Bacha w Weimarze na trzecią niedzielę po Wielkanocy, zwanej Jubilate (Radujcie się), i po raz pierwszy wykonana 22 kwietnia 1714 roku w kaplicy zamkowej w Weimarze . Bach był wtedy koncertmistrzem na dworze księcia Wilhelma Ernsta i miał obowiązek tworzenia nowych kantat na każdą niedzielę i święto kościelne. Kantata ta należy do cyklu kantat weimarskich, które Bach napisał w latach 1714-1717.
We wszystkich opracowaniach posługuję się materiałami pochodzącymi z serwisu Kantaty Jana Sebastiana Bacha Po Polsku. Zapraszam do kategorii, którą obecnie będę rozwijał do wypełnienia wszystkich 200 opracowań Kantat kościelnych Jana Sebastiana Bacha wykorzystując audycje nagrane w II programie Polskiego Radia prof. Mirosława Perza.
Do opracowania tej kantaty skorzystałem z opracowania profesora Uniwersytetu Warszawskiego dr. hab. Szymona Paczkowskiego
Kantata składa się z siedmiu części: sinfonii, chóru, recytatywu basu, arii altu, recytatywu tenora, arii sopranu i chorału. Tekst kantaty jest oparty na fragmencie Ewangelii według św. Jana (16:16-23), w którym Jezus zapowiada swoje odejście i powrót do uczniów oraz obiecuje im radość po smutku. Tekst chóru i arii został napisany przez nieznanego librecistę, natomiast tekst chorału jest autorstwa Martina Lutra i pochodzi z jego pieśni “Was Gott tut, das ist wohlgetan” (Co Bóg czyni, dobrze czyni).
Kantata ta jest znana przede wszystkim z dwóch powodów: po pierwsze, ze względu na jej głęboki sens teologiczny i emocjonalny; po drugie, ze względu na jej muzyczną wartość i oryginalność. Bach wykorzystał w niej wiele środków wyrazu, takich jak kontrast między smutkiem a radością, symbolika liczb i motywów muzycznych, aluzje do stylu francuskiego i włoskiego oraz nawiązania do własnych wcześniejszych i późniejszych utworów.
Najbardziej znany jest motyw płaczu (Weinen), który pojawia się na początku sinfonii i chóru oraz powraca w ariach altu i sopranu. Jest to motyw składający się z czterech dźwięków opadających o sekundę małą lub wielką. Motyw ten symbolizuje łzy i smutek chrześcijan oraz nawiązuje do stylu francuskiego (styl lamentacyjny). Bach wykorzystał ten sam motyw w swojej Pasji według św. Mateusza (BWV 244) w chórze “O Mensch, bewein dein Sünde groß” (O człowiecze, opłakuj swój wielki grzech) oraz w Pasji według św. Jana (BWV 245) w arii “Es ist vollbracht” (Stało się).
Innym ważnym motywem jest motyw westchnienia (Seufzer), który składa się z dwóch dźwięków opadających o sekundę małą lub wielką. Motyw ten symbolizuje troskę i lęk chrześcijan oraz nawiązuje do stylu włoskiego (styl afektacyjny).
Wybierz plan darmowy lub premium jeśłi uznasz że warto mnie wesprzeć.
Być jak Zawisza, Zadania wykonywać bez zbędnej zwłoki, Szanować czas, używać głowy i serca…
Przez ostatnie 8 lat (prawie 8 lat), byłem razem z demokratami by przyczyniać się do normalności w naszym kraju). Dziś kiedy Polska staje się znów częścią europejskiej rodziny państw demokratycznych, mogę powrócić do tego co kocham najbardziej czyli swoich muzycznych Pasji. By wreszcie móc pogłębiać swoją wiedzę o muzyce i dzielić się nią…
Dołącz do społeczności fanów muzyki poważnej i odkryj świat fascynujących treści. Zarejestruj się teraz i bądź na bieżąco z najnowszymi wpisami!
