Bez kategorii
Termin wiki: Michele Di Toro
Kategorie: Muzyka
Michele Di Toro
fortepian
Michele Di Toro ukończył z wyróżnieniem konserwatorium „L. D’Annunzio”w Pescarze i otrzymał Dyplom Koncertowy paryskiej szkoły „Alfred Cortot L’Ecole Normale de Musique”. Edukację kontynuował na ścieżce wymaganej od pianistów klasycznych, jednak szybko zainteresował się muzyką afro-amerykańską i zdecydował się ukończyć kurs jazzu w Mediolanie.
Przygoda z jazzem poprowadziła go przez takie formy muzyczne, jak ragtime czy stride. Inspirowała go, między innymi, wrażliwość muzyczna i improwizacja Jaretta.
Umiejętności oraz wiedza zdobyte podczas studiów z muzyki klasycznej, jak również wrodzona zdolność do improwizacji umożliwiły mu interpretowanie klasycznych utwórców w bardziej współczesnym języku – głównie języku jazzu.
Di Toro ma na swoim koncie zwycięstwa w wielu krajowych i międzynarodowych konkursach. Otrzymał, między innymi, nagrodę F. Guldy dla pianistów jazzowych oraz uzyskał wyróżnienie podczas międzynarodowego konkursu „Martial Solal” w Paryżu.
Występował i nagrywał zarówno solo, jak i w duetach, tercetach, kwartetach, a także z orkiestrą, zdobywając międzynarodową popularność tak wśród krytyków, jak i słuchaczy. W 2005 roku stworzył trio wraz z Yuri Goloubevem na kontrabasie (www.yurigoloubev.com) i Marco Zanolim na perkusji www.marcozanoli.it), proponując oryginalne kompozycje i odświeżone standardy jazzowe.
Di Toro występował z różnymi artystami, między innymi Fabrizio Bosso, Paolo Fresu, Franco Cerri, Irio De Paula, Alain Caronem, Barbarą Casini, Tizianą Ghiglioni, Roberto Prosseda oraz z sekcją smyczkową i dętą orkiestry Filharmoników Berlińskich. Brał również gościnny udział w wielu koncertach i festiwalach, takich jak Festiwal Jazzowy w Umbrii, Tydzień Mozartowski w Chieti, Festiwal Jazzowy w Iseo oraz Festiwal Jazzowy w Santiago (Chile). Występował w teatrach, audytoriach i klubach jazzowych w największych włoskich miastach i za granicą, między innymi we Francji, Niemczech, Szwajcarii, Turcji, Chile, Finlandii, Wielkiej Brytanii i Kanadzie.
Można go było również zobaczyć w znanych programach telewizyjnych oraz usłyszeć na antenach stacji radiowych. Od 2012 roku jest przedstawicielem UNICEF.
Przygoda z jazzem poprowadziła go przez takie formy muzyczne, jak ragtime czy stride. Inspirowała go, między innymi, wrażliwość muzyczna i improwizacja Jaretta.
Umiejętności oraz wiedza zdobyte podczas studiów z muzyki klasycznej, jak również wrodzona zdolność do improwizacji umożliwiły mu interpretowanie klasycznych utwórców w bardziej współczesnym języku – głównie języku jazzu.
Di Toro ma na swoim koncie zwycięstwa w wielu krajowych i międzynarodowych konkursach. Otrzymał, między innymi, nagrodę F. Guldy dla pianistów jazzowych oraz uzyskał wyróżnienie podczas międzynarodowego konkursu „Martial Solal” w Paryżu.
Występował i nagrywał zarówno solo, jak i w duetach, tercetach, kwartetach, a także z orkiestrą, zdobywając międzynarodową popularność tak wśród krytyków, jak i słuchaczy. W 2005 roku stworzył trio wraz z Yuri Goloubevem na kontrabasie (www.yurigoloubev.com) i Marco Zanolim na perkusji www.marcozanoli.it), proponując oryginalne kompozycje i odświeżone standardy jazzowe.
Di Toro występował z różnymi artystami, między innymi Fabrizio Bosso, Paolo Fresu, Franco Cerri, Irio De Paula, Alain Caronem, Barbarą Casini, Tizianą Ghiglioni, Roberto Prosseda oraz z sekcją smyczkową i dętą orkiestry Filharmoników Berlińskich. Brał również gościnny udział w wielu koncertach i festiwalach, takich jak Festiwal Jazzowy w Umbrii, Tydzień Mozartowski w Chieti, Festiwal Jazzowy w Iseo oraz Festiwal Jazzowy w Santiago (Chile). Występował w teatrach, audytoriach i klubach jazzowych w największych włoskich miastach i za granicą, między innymi we Francji, Niemczech, Szwajcarii, Turcji, Chile, Finlandii, Wielkiej Brytanii i Kanadzie.
Można go było również zobaczyć w znanych programach telewizyjnych oraz usłyszeć na antenach stacji radiowych. Od 2012 roku jest przedstawicielem UNICEF.