Młodość Chopina – o filmie
Młodość Chopina – jeszcze dzisiejszej nocy udało mi się trafić, i obejrzeć w całości film poświęcony młodym latom naszego wielkiego kompozytora Fryderyka Chopina. Film który obejrzałem został nakręcony w 1951 roku, w rolę kompozytora wcielił się Czesław Wołłejko znakomity moim zdaniem aktor. Jego kreacja aktorska w tym starym filmie bardzo ujmuje prawdziwością sylwetki jaką odtworzył.
Szkoła aktorska tamtego okresu – dzisiaj kiedy oglądałem ten czarno-biały obraz wywarła na mnie wielkie i pozytywne wrażenie. Dramaturgia tak bardzo inna niż ostatni obraz o kompozytorze zagrany przez Adamczyka. W ostatnim obrazie dramatyka kolorowa w stylu historii miłosnej bez większego odniesienia do prawdziwych realiów tamtego czasu. W obrazie reżysera Aleksandra Forda mamy scenariusze i gry aktorskie pełne martyrologii i głębokiej troski i miłości do Ojczyzny. Naprawdę byłem pod wielkim wrażeniem. Szkoda tylko że o tak późnej porze to było nadane… Ale rozumiem emisja przeznaczona dla naszych rodaków zamieszkałych na kontynencie amerykańskim. Czas u nas ok 4 rano do prawie 6 daje widzom w tamtej strefie porę ok godziny 22 do północy. Ale cieszę się naprawdę bo nie mogłem na nic trafić ciekawego do obejrzenia czego bym nie widział na wielu kanałach kablówki. I surfując po kanałach trafiłem na tę rodzynkę. Gorąco polecam by znaleźć i obejrzeć ten film. Być może Telewizja Polonia nada w najbliższym czasie jeszcze raz tę pozycję.
Dla porządku podam poniżej notę o pozycji jaką udostępnia do przedruku portal FilmPolski.PL
MŁODOŚĆ CHOPINA
- Film fabularny
- Produkcja: Polska
- Rok produkcji: 1951
- Premiera: 1952. 03. 14
- Gatunek: Film muzyczny, Film historyczny, Film biograficzny
- Dane techniczne: Czarno-biały. 2900 m. 121 min.
Zdjęcia plenerowe kręcono w okolicach Łodzi, Łaska i Kazimierza n/Wisłą. Okres zdjęciowy: 9 lutego – 4 października 1951. Zdjęcia plenerowe zakończono w lipcu 1951. Dystrybucja filmu rozpoczęła się 25.03.1952.
Scenariusz filmu powstał na podstawie nowel o Chopinie autorstwa Jerzego Broszkiewicza, Gustawa Bachnera, Stanisława Hadyny i Jana Korngolda. Pięć lat z życia Fryderyka Chopina przedstawił Aleksander Ford na tle burzliwych wydarzeń społecznych i historycznych. Z biografii kompozytora wybrał te zdarzenia, które odegrały najistotniejszą rolę w kształtowaniu się sylwetki twórczej artysty – kontakty z rewolucyjną młodzieżą warszawską, z grupą artystów – romantyków, poznanie nędzy polskiej wsi, ludowych pieśni chłopskich, pożegnanie z bardzo bliskim mu rodzinnym krajobrazem, którego wspomnienie będzie później powracać w jego muzyce, a wreszcie przeżycia związane z wieściami o wybuchu powstania listopadowego, a poźniej o jego klęsce. W tym ujęciu wielki kompozytor staje się człowiekiem “ludzkim” i bliskim, związanym z konkretnym okresem historycznym i z tej historii czerpiącym twórcze inspiracje. Jest to także w dużej mierze zasługą odtwórcy postaci Chopina, Czesława Wołłejki. Przedstawienie skomplikowanego świata wewnętrznego artysty, złożonego wizerunku psychicznego Chopina było zadaniem niezwykle trudnym i odpowiedzialnym. Młody Fryderyk w wykonaniu Wołłejki jest jednocześnie żywym, wrażliwym człowiekiem i wielkim natchnionym kompozytorem. Wykonanie utworów muzycznych towarzyszących akcji reżyser powierzył wybitnym polskim artystkom – pianistce Halinie Czerny-Stefańskiej, skrzypaczce Wandzie Wiłkomirskiej i śpiewaczce Stefanii Wojtowicz, które swym wykonaniem utworów Chopina, Bacha, Mozarta, Paganiniego wzbogaciły i ubarwiły film.
Fragment biografii wielkiego kompozytora, próba ujawnienia źródeł inspiracji jego dzieła i genezy jego narodowego stylu. Losy Fryderyka Chopina w latach 1825-1830, splecione z najważniejszymi wydarzeniami politycznymi tamtych lat, przedstawione w luźnej formie dramaturgicznej: Chopin podczas manifestacji studentów i dyskusja “romantyków” z “klasykami”; na przyjęciu u księcia licznie swoje utwory; w czasie nabożeństwa w kościele, gdzie poznaje Konstancję i improwizuje na organach; na wiejskim weselu i hucznej zabawie warszawskich rzemieślników; na koncercie Paganiniego . . . Pożegnanie z Polską to prawykonanie koncertu e-moll w Warszawie. Na emigracji – dysputy polityczne między Lelewelem, a księciem Czartoryskim, komponowanie etiudy c-moll “Rewolucyjnej” na wieść o wybuchu powstania listopadowego i jej wykonanie w Wiedniu na koncercie, który zamienia się w manifestację solidarności wiedeńczyków z powstańcami polskimi.
Ekipa
- Reżyseria: Aleksander Ford
- Współpraca reżyserska: Olga Fordowa, Zbigniew Kuźmiński, Hubert Drapella
- Scenariusz: Aleksander Ford
- Scenariusz-nowela: Jerzy Broszkiewicz, Gustaw Bachner, Stanisław Hadyna (nowela “Niezatarte ślady” – w konkursie na nowelę filmową o Chopinie w 1948 otrzymała 2 nagrodę), Jan Korngold
- Scenopis: Aleksander Ford
- Dialogi: Leon Kruczkowski
- Zdjęcia: Jaroslav Tuzar
- Operator kamery: Karol Chodura
- Asystent operatora obrazu: Czesław Grabowski, Władysław Nagy
- Oświetlenie: Julian Zwierzyński (mistrz)
- Wózkarz: Marian Kowalczyk
- Scenografia: Roman Mann
- Współpraca scenograficzna: Józef Starzyński, Józef Galewski, Adam T. Nowakowski, Marek Iwaszkiewicz
- Asystent scenografa: Jerzy Skrzepiński (w czołówce brzmienie nazwiska: Skrzypiński)
- Makiety: Czesław Piaskowski
- Asystent dekoratora wnętrz: Cecylia Wróblewska
- Kierownictwo budowy dekoracji: Ignacy Gaworkiewicz
- Rekwizyty: Tadeusz Kunikowski, Antoni Lipiński, Władysław Jagiełło, Zdzisław Tworek
- Kostiumy: Teresa Roszkowska
- Asystent kostiumografa: Alicja Waltoś
- Garderoba: Zofia Jastrzębowska, Jadwiga Ratajczyk, Julia Wojciechowska, Antoni Matyka, Zdzisław Garwacki, Czesław Siemaszkiewicz
- Muzyka: Fryderyk Chopin, Jan Sebastian Bach, Wolfgang Amadeus Mozart, Niccolo Paganini, Józef Lanner, Kazimierz Serocki
- Opracowanie muzyczne: Kazimierz Serocki (pełną listę utworów muzycznych wykorzystanych w filmie można znaleźć w książce Jerzego Giżyckiego “Film o młodym Chopinie” (Warszawa 1953) na stronach 84-88)
- Wykonanie muzyki: Halina Czerny-Stefańska (utwory Chopina), Wanda Wiłkomirska (utwory Bacha i Paganiniego), Stefania Woytowicz (aria Mozarta), Wiener Symphoniker, Orkiestra Filharmonii (Poznań), Chłopięcy i Męski Chór Filharmonii Poznańskiej “Poznańskie Słowiki”, Chór Polskiego Radia (Wrocław), Chór Liceum Rolniczego (Zduńska Dąbrowa)
- Dyrygent: R. Moralt (Wiener Symphoniker), Stanisław Wisłocki (Orkiestra Filharmonii Poznańskiej), Stefan Stuligrosz (Chór Filharmonii Poznańskiej), Wł. Oćwieja (Chór Polskiego Radia, Wrocław)
- Choreografia: Feliks Parnell