W operze zatrudniono Haendla jako skrzypka, a potem klawesynistę, po trzech latach zaś właśnie tam wystawiono jego pierwsze dwie opery. W roku 1706 poznał spadkobiercę Wielkiego Księcia Toskanii, który zaprosił go do Florencji, i trzy następne lata Haendel spędził twórczo we Włoszech. Spotkał tu czołowych kompozytorów epoki, łącznie z Corellim, Scarlattim i Vivaldim, których wpływy widać w jego muzyce. Tym okresie powstały jego opery, przede wszystkim Agrippina, który wykonano 27 razy, a także oratoria i ponad 150 kantat. Wyrobił sobie nazwisko (szczególnie w Wenecji), dzięki czemu zatrudnił go w Innsbrucku gubernator Tyrolu. Stamtąd Haendel pojechał do Hanoweru, gdzie pracował jako kapellmeister elektora, pretendetnta do angielskiego tronu.

W 1710 roku odwiedził Londyn. Wystawił tam swoją operę Rinaldo i pod wpływem odniesionego sukcesu postanowił osiąść w Anglii na stałe. Królowa Anna przyznała mu emeryturę w wyskości 200 funtów rocznie, którą cofnięto po jej śmierci, gdy na tron wstąpił elektor Hanoweru, od którego Haendel w pewnym sensie uciekł. Podobno do pojednania doszło, kiedy król pływał po Tamizie, a na drugiej barce 50 muzyków pod kierunkiem Haendla wykonywało sławną dziś Muzykę na wodzie. Król tak się zachwycił, że poprosił o trzy powtórki godzinnego koncertu, wybaczając kompozytorowi i podnosząc jego emeryturę do 600 funtów.