Obecny podczas próby “Wesela Figara” cesarz Józef II zwraca się do Mozarta następującymi słowy: “Za dużo nut, Mozart! Niech Pan trochę usunie”. Na to Mozart: “Które Wasza Wysokość ma na myśli?”
(Z filmu Milosa Formana “Amadeusz”)

Po premierze opery zachwycona publiczność aplauzuje z takim zapałem, że trzeba powtórzyć wszystkie arie – co znacznie przeciąga przedstawienie. Aby publiczność nie musiała spędzać połowy nocy w operze, cesarz wydaje następujący dekret: “Aby nie przeciągać zanadto opery, nie można powtarzać tych części utworu, które są wykonywane przez więcej niż jeden głos.”

Curzio Kelly, jeden ze śpiewaków uczestniczących w premierowym przedstawieniu, wspomina: “Nikt nigdy nie świętował triumfu większego od tego, który odniósł Mozart wystawiając “Nozze di Figaro”. Mimo powszechnego zachwytu przedstawienie odwiedza o wiele mniej publiczności, niż można było oczekiwać. Reakcyjna część wiedeńskiej arystokracji oraz miłośnicy opery włoskiej wykonywanej wyłącznie przez wybitnych solistów, bojkotują je. Po dziewięciu przedstawieniach opera musi zejść ze sceny.