Nr 26 – Aria – In quegl’anni, in cui val poco

[youtube width=”600″ height=”450″]http://www.youtube.com/watch?v=czCea57mjrk[/youtube]

Basilio

Gdy byłem młodszy i brakowało mi doświadczenia,

Rzadko używałem rozsądku.

Byłem równie gwałtowny,

Byłem głupcem, którym już nie jestem.

Lecz wraz z czasem i niebezpieczeństwami

Zjawiła się Pani Rozwaga

I wszelkie kaprysy i szaleństwa

Wybiła mi z głowy.

Blisko małej chatki

Przywiodła mnie pewnego dnia;

Zdjąwszy ze ściany

W tym spokojnym ustroniu

Skórę osła,

„Weź to” rzekła „drogi synu!”

Po czym znikła, zostawiając mnie samego.

Kiedy zdumiony

Oglądałem jej dar,

Niebo się zachmurzyło,

Rozległ się grom,

Zmieszana z gradem

Spadła ulewa,

Spadła ulewa.

Lecz moje członki

Okryć zdołałem

Oślą skórą,

Którą od niej otrzymałem.

Gdy skończyła się burza

Nie uszedłem dwóch kroków

Gdy straszliwa bestia

Zjawia się na mej ścieżce.

Już, już mnie sięga

Łakomą paszczą,

Już na ratunek

Straciłem nadzieję.

Lecz odrażający odór

Mojego odzienia

Odebrał bestii

Cały apetyt,

Więc zniesmaczona

Odstąpiła ode mnie.

Taką naukę

Otrzymałem od losu:

Że krzywd, niebezpieczeństw,

Zniewag i śmierci,

W przebraniu osła

Łatwiej uniknąć.

(Wychodzą.)