BWV 93

Cześć, drodzy czytelnicy! Dzisiaj chciałbym podzielić się ponownie z wami moją pasją do muzyki barokowej i opowiedzieć wam o jednej z moich ulubionych kantat – Wer nur den lieben Gott lass walten (Kto tylko pozwala kochać Boga) autorstwa Jana Sebastiana Bacha.

Jest to kantata na 5 niedzielę po Trójcy Świętej, która miała swoją premierę w 1724 roku w Lipsku. Kantata ta jest pełna piękna, harmonii i głębokiego przesłania duchowego.

BWV 93 – Konstrukcja dzieła

Kantata składa się z sześciu części, które łączą w sobie różne formy muzyczne i literackie.

Pierwsza część to chorał na podstawie popularnej pieśni luterańskiej o tym samym tytule, który wyraża ufność w Bożą opatrzność i miłość.

Druga część to aria altowa z akompaniamentem oboju i smyczków, która podkreśla spokój i radość płynące z wiary.

Trzecia część to recytatyw tenorowy z continuo, który opowiada o trudnościach życia i potrzebie modlitwy.

Czwarta część to aria sopranowa z akompaniamentem oboju i smyczków, która wyraża nadzieję na lepsze czasy i Bożą pomoc.

Piąta część to recytatyw basowy z continuo, który zapowiada zbawienie i wieczną chwałę dla wiernych.

Szósta i ostatnia część to ponownie chorał, który podsumowuje główny motyw kantaty – zaufanie Bogu i Jego woli.

Kantata ta jest nie tylko arcydziełem sztuki muzycznej, ale także świadectwem głębokiej wiary i duchowości Bacha, który był gorliwym luteraninem i uważał swoją muzykę za służbę Bogu.

Kantata ta jest także uniwersalnym przekazem dla wszystkich ludzi, którzy szukają pocieszenia, nadziei i sensu w swoim życiu.

Kantata ta zachęca nas do tego, abyśmy nie tracili wiary w obliczu przeciwności losu, ale polegali na Bożej mocy i miłości, która nas prowadzi i chroni.

Mam nadzieję, że ten post zainspirował was do posłuchania tej kantaty lub innych utworów Bacha, który jest niewątpliwie jednym z największych kompozytorów wszech czasów.

Dziękuję za uwagę i do następnego razu!