Brak bliższych informacji o genezie i przeznaczeniu tego dzieła. Przypuszczalnie powstała na potrzeby i użytek orkiestry salzburskiej. Wskazywać by na to mogła skromna, typowa dla większości orkiestrowych dzieł Mozarta z okresu salzburskiego instrumentacja orkiestry.

Symfonia koncertująca na skrzypce i altówkę jest szczytowym osiągnięciem Mozarta w dziedzinie koncertu skrzypcowego. Pod względem formy jest odpowiednikiem nieukończonej symfonii A-dur na skrzypce, altówkę i wiolonczelę z towarzyszeniem orkiestry (KV 320e) z 1779 lub 1780.

Oryginalna partytura zaginęła (Zachowały się jedynie kadencje do tej symfonii).