BWV 179

Pobożność to miłość Boga i bliźniego, która przejawia się w czynach miłosierdzia, sprawiedliwości i pokoju. Pobożność to pokora i skromność, która uznaje swoją zależność od Boga i szanuje godność każdego człowieka. Pobożność to radość i wdzięczność, która cieszy się z darów Bożych i dzieli się nimi z innymi. Pobożność to wierność i zaufanie, które trwa przy Bogu nawet w cierpieniu i próbach.

Jan Sebastian Bach był człowiekiem głęboko pobożnym, który swoją wiarę wyrażał w muzyce. Jego kantaty są nie tylko arcydziełami sztuki, ale także świadectwem jego duchowości. W kantacie BWV 179 – Siehe zu, daß deine Gottesfurcht nicht – Bach opiera się na tekście z Ewangelii Mateusza (15, 1-20), w którym Jezus potępia faryzeuszy za ich obłudę i fałszywą pobożność. Bach pokazuje nam kontrast między ludźmi, którzy boją się Boga tylko pozornie i ludźmi, którzy boją się Boga prawdziwie. Pierwszych nazywa “ślepcami”, którzy “chodzą po omacku” i “prowadzą innych do zguby”. Drugich nazywa “dziećmi Bożymi”, którzy “widzą światło” i “idą drogą zbawienia”.

Bach zachęca nas do tego, abyśmy nie byli jak faryzeusze, którzy skupiali się na drobiazgach prawa i zapominali o istocie wiary. Bach przestrzega nas przed tym, abyśmy nie byli jak ci, którzy “czczą Boga ustami”, ale “sercem są daleko od Niego”. Bach namawia nas do tego, abyśmy byli jak uczniowie Jezusa, którzy słuchali Jego słowa i postępowali według niego. Bach uczy nas tego, abyśmy byli jak on sam, który oddawał Bogu całe swoje życie i twórczość.

BWV 179 – Wskazówka

Niech ta kantata Bacha będzie dla nas inspiracją do tego, abyśmy uważali na naszą pobożność i dbali o nią każdego dnia. Niech ta kantata Bacha będzie dla nas przypomnieniem o tym, że Bóg patrzy na nasze serca i wie, co jest w nich. Niech ta kantata Bacha będzie dla nas wezwaniem do tego, abyśmy kochali Boga i bliźniego całym sobą i służyli im z radością. Niech ta kantata Bacha będzie dla nas błogosławieństwem i łaską. Amen.