BWV 34

BWV 34 – Chór otwierający jest pomyślany jako trzychórowy koncert orkiestrowy (trąbki i kotły, oboje i smyczki) w formie da capo. W szczególności częściowo ariańska, częściowo szeroka kontrapunktyczna sekcja chóru z eufoniczną deklamacją wykazuje wyjątkową dojrzałość w swoim rzemiośle. Nawet środkowa część tej fragmentarycznej części, która rozpoczyna się eleganckim duetem wokalnym, zawiera ekspresyjną fugę (“Ach, niech nasze dusze podobają się ci w wierze”).

Po krótkim recytatywie następuje aria altowa, w której oryginalny tekst “wybrano pasterza” został zmieniony na “wy, wybrane duchy” w utworze parodii, nie powodując zmian w muzyce pastoralnej. Dwa poprzeczne flety, podwojone o oktawę niżej przez wyciszone skrzypce, wywołują spokojny nastrój nad łagodnymi długimi tonami basu i altówki, podczas gdy długie odcinki synkopowanej melodii nadają ruchowi nowoczesny charakter. 

Krótki recytatyw nr 4 tworzy ruch przejściowy, budując do oratorskiego dwukropka, którego kulminacją jest masowa proklamacja chóralna tutti “Pokój ponad Izraelem” i końcowa część beztroskiej radości. W tej ostatniej części zamaszysta figura wysyła sopran wznoszący się ponad półtorej oktawy do drugiej linii księgi “A”. Ta figura slajdów, pierwotnie ustawiona na Kantatę weselną do tekstu “Pośpiesz się do tych świętych schodów”, jest równie skuteczna jak malarstwo tekstowe do “Dziękuj wzniosłym dłoniom cudu” i zręcznie demonstruje kunszt barokowych librecistów i skuteczność często krytykowanej techniki parodii.

Biorąc pod uwagę datę powstania w połowie 1740 roku i uderzający styl, można pokusić się o myślenie, że Bach eksperymentował z szarmanckim stylem swoich synów i uczniów. Jeśli jednak przypomnimy sobie, że oryginalna kompozycja została napisana w 1726 roku, staje się oczywiste, że Bach od dawna opanował ten popularny styl i w pewnym sensie wyprzedzał swoje czasy. Z pewnością Wilhelm Friedemann Bach był w stanie wykonać dzieło swojego ojca kilkadziesiąt lat później w Halle bez utraty twarzy.