Kompendium informacji o przebiegu kariery Jana Sebastiana od dzieciństwa aż po śmierć.
Szczegółowe informacje o utworach skomponowanych przez Bacha.
Zbiór informacji o pracach kompozytora, szczegółowe odniesienia do zapisanych publikacji o komponowanych dziełach .
Odkrycie albumu – Dave Brubeck Meets Bach zespołu The Dave Brubeck Quartet, który interpretuje prace Johann Sebastian Bacha, to doświadczenie zarówno fascynujące, jak i głęboko wzruszające. Album ten, składający się z dwóch płyt, ustawia Brubecka w zupełnie nowym świetle, łącząc genialność klasycznej muzyki z nieskrępowaną ekspresją jazzu.
Jeśli chcesz posłuchać przykładów muzyki poważnej, polecam zapoznać się z dziełami takich kompozytorów jak Mozart, Beethoven, Bach czy Chopin. Ich kompozycje są nie tylko piękne, ale także pełne emocji i głębokiej ekspresji . Możesz również poszukać na platformie YouTube, gdzie znajdziesz wiele nagrań wykonanych przez wybitnych muzyków.
Muzyka poważna jest niezwykle różnorodna i stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego. Jej wpływ na rozwój muzyki jest nieoceniony, a jej piękno przetrwało wieki.
Epoka romantyczna, znana również jako wiek romantyzmu, to okres, który obfitował w wybitnych kompozytorów i ich niezapomniane dzieła. Był to czas, gdy muzyka stała się środkiem wyrazu najgłębszych emocji, a kompozytorzy tacy jak Fryderyk Chopin czy Franz Schubert osiągnęli mistrzostwo w przekazywaniu uczuć przez dźwięki. Ich twórczość, pełna pasji i dramatyzmu, do dziś inspiruje i porusza serca słuchaczy na całym świecie. Romantyzm w muzyce to nie tylko epoka w historii, ale przede wszystkim nieustające źródło emocjonalnego bogactwa i artystycznej ekspresji.
– Był to czas przepychu i kontrastu
– W sztuce dominowały kręte linie i bogate zdobienia
– W literaturze kwitły metafory i paradoksy
– W muzyce rozwijała się opera i koncert
– W filozofii panował racjonalizm i empiryzm
– W polityce toczyły się wojny i spory religijne
Klasycyzm w muzyce, to jak elegancki bal kostiumowy, gdzie każda nuta ma swoje miejsce i tańczy w rytmie doskonałej harmonii. Wyobraź sobie Mozarta, który komponuje symfonię, a Beethoven grający na fortepianie z peruką, która nie chce współpracować i ciągle spada mu z głowy. To był czas, gdy kompozytorzy byli jak gwiazdy rockowe, a ich koncerty przyciągały tłumy fanów w perukach i pończochach, a każdy nowy utwór był jak najnowszy hit, który wszyscy musieli znać. Klasycyzm to nie tylko muzyka, to cała epoka pełna dramatu, pasji i peruk, które czasami miały więcej osobowości niż ich właściciele!
Requiem KV 626 – Wybrane wykonania – fascynuje mnie i nie daje się odstawić by słuchać przypadkowo. Piszę tutaj o najbardziej intrygującym dziele Amadeusza, dziele które kończyło paru jeszcze kompozytorów. Mowa o Jego Requiem, które oznaczył kawaler Koechel w swoim katalogu numerem 626. Podczas II edycji Mozartiany w Katedrze Oliwskiej na żywo pierwszy raz usłyszałem wykonanie które uczyniła Akademia Muzyki Dawnej pod batutą Jana Łukaszewskiego i wysłuchanie tego wywarło na mnie olbrzymie wrażenie.
Teraz zapraszam do przeglądania tego artykułu gdzie zamieszczam wspaniałe cudownie odśpiewane partie z ukochanej Mszy w D-Dur – Requiem. Niestety nie dotarłem do nagrania z tego koncertu, w to miejsce przedstawiam wykonanie Johna Eliota Gardinera który dyryguje barokowymi solistami oraz Chórem Monteverdiego.
Spektakl został sfilmowany w Palau de la Musica Catalana, Barcelona, w XII 1991 roku. Requiem KV 626 – Wybrane wykonania w kolejności Confutatis and Lacrimosa, Domine Jesu Christe, Benedictus, Tuba Mirum.
Academy of Ancient Music („Akademia Muzyki Dawnej”) jest jedną z pierwszych na świecie, wiodących orkiestr grających na instrumentach z epoki. Koncerty na sześciu kontynentach i ponad 250 nagrań, dokonanych od czasu jej założenia przez Christophera Hogwooda w roku 1973, stanowią dowód wysokiej pozycji AAM wśród wykonawców muzyki okresu baroku i klasycyzmu.
We wrześniu 2006 roku stanowisko Dyrektora Muzycznego AAM objął Richard Egarr, zastępując Christophera Hogwooda, który posiada dożywotni tytuł Dyrektora Emerytowanego. Współpraca Egarr’a z AAM objęła już tournée po Stanach Zjednoczonych oraz nagranie koncertów klawesynowych Bacha i znalazła uznanie krytyków. W trakcie swojego pierwszego sezonu w tej roli Egarr weźmie udział w tournée po Zjednoczonym Królestwie, Europie i Stanach Zjednoczonych, kontynuując ugruntowaną tradycję nagraniową serią nagrań dla Harmonia Mundi USA (HMUSA), które obejmą Concerti Grossi op. 3 Haendla.
Witalność AAM w kreowaniu muzyki rozwijana jest stale przez wielu dyrygentów. Hogwood dyryguje operami Haendla na występach koncertowych, po jednej rocznie, aż do 250 rocznicy śmierci kompozytora w 2009 roku. Kierownikami projektów będą w tym sezonie Dyrygent Wspierający AAM – Paul Goodwin oraz skrzypkowie Giuliano Carmignola i Pavlo Beznosiuk. Ponadto AAM kontynuuje współpracę z chórami King’s College Cambridge (dyr. Stephen Cleobury), New College Oxford (Edward Higginbottom) oraz Polyphony (Stephen Layton). Również znany specjalista w zakresie interpretacji muzyki Bacha – Masaaki Suzuki, powróci w październiku 2007 roku by dyrygować AAM.
Pionierskie nagrania orkiestry pod kierownictwem Hogwooda, wydawane pod znakiem Decca’s L’Oiseau-Lyre, obejmują kanon orkiestrowej literatury epok baroku i klasycyzmu – począwszy od koncertów i symfonii, a skończywszy na operach i oratoriach. W przypadku wielu dzieł (m.in. komplet symfonii Mozarta czy zdobywające wiele nagród nagrania oper Haendla, Haydna i Mozarta z takimi solistami jak Emma Kirkby, Cecilia Bartoli czy Joan Sutherland) są to pierwsze nagrania dokonane na instrumentach z epoki.
Oprócz licznych wydań dla Decca kolejne projekty zaowocowały nagraniami dla EMI, Chandos, Erato oraz Harmonia Mundi. Objęły one płyty z muzyką Bacha, Haendla, Vivaldiego oraz Purcella (nagrane wraz z Chórem King’s College z Cambridge), utworami Pergolesiego, angielską muzyką koronacyjną oraz Mesjaszem Haendla (z Chórem New College z Oksfordu). Jest też kilka płyt nagranych dla Harmonia Mundi z muzyką od Bacha do Tavenera wykonywaną pod batutą Goodwina, Egaraa oraz Andrew Manzego. Do najnowszych wydań AAM należą barokowe koncerty podwójne wykonane podczas Wigmore Hall Live oraz Concerti Grossi op. 3 Haendla z Richardem Egarrem.
AAM posiada status Orchestra-in-Residence przy Uniwersytecie Cambridge.
Jan Łukaszewski jest uznawany za jednego z najznakomitszych w Europie specjalistów w dziedzinie muzyki chóralnej. Dyrygent, dyrektor naczelny i artystyczny POLSKIEGO CHÓRU KAMERALNEGO*. Współpracuje również jako dyrygent gościnny m.in. z Chórem Polskiego Radia w Krakowie oraz wieloma zespołami w kraju i za granicą. Zainteresowania artystyczne Jana Łukaszewskiego koncentrują się głównie wokół muzyki romantycznej i współczesnej.
Pod jego dyrekcją POLSKI CHÓR KAMERALNY osiągnął wysoki poziom artystyczny, a on zyskał opinię osoby, potrafiącej w krótkim czasie uczynić możliwymi rzeczy niemożliwe i przygotować muzyczne interpretacje nawet najbardziej skomplikowanych utworów. Dlatego chętnie powierza się mu dyrygowanie światowymi prawykonaniami wielu kompozycji.
Jan Łukaszewski jest absolwentem Uniwersytetu Gdańskiego. Bazując na doświadczeniach i ideach artystycznych ojca Leona i starszego brata Ireneusza, odkrył charakterystyczne niepowtarzalne brzmienie chóru. Jego „otwarcie na instrumentalność”, elastyczność i wspaniałe wyczucie muzycznego kolorytu nie przestaje zadziwiać krytyków na całym świecie. Jan Łukaszewski przejął POLSKI CHÓR KAMERALNY w 1983 r., po kilkuletnim pełnieniu w nim funkcji asystenta dyrygenta. Od lat pracuje z najznakomitszymi orkiestrami kameralnymi i symfonicznymi(są wśród nich m.in. Sinfonia Varsovia, Polska Filharmonia Kameralna – Sopot, Neue Düsseldorfer Hofmusik, Academy of Ancient Music), zdobywając uznanie krytyki za swobodę i pewność oraz inspirujące interpretacje, tworzące nowe wzory wykonawcze muzyki oratoryjnej.
Obecnie Jan Łukaszewski prowadzi zajęcia w ramach podyplomowych studiów dyrygenckich (w Bydgoskiej Akademii Muzycznej) oraz jest zapraszany na interpretacyjne kursy mistrzowskie i seminaria dla dyrygentów chóralnych w kraju i za granicą (m.in. do Tokio / Nagano, Karuizawa, Morioka [Japonia] oraz na “World Symposium on Choral Music” w Rotterdamie, gdzie występował w charakterze wykładowcy). Zajmując się również edukacyjną stroną śpiewu amatorskiego, Jan Łukaszewski wielokrotnie zasiadał w jury światowych, renomowanych
konkursów chóralnych, m.in. w Japonii (Takarazuka, Karuizawa, Morioka), Walii (Llangollen), na Litwie, we Włoszech i Szwajcarii a także w jury
konkursu kompozytorskiego w Polsce i Anglii (Cambridge).
Jan Łukaszewski jest jednym z nielicznych w Polsce propagatorów i wykonawców muzyki chóralnej takich kompozytorów jak Schönberg, Messiaen, Xenakis, Globokar, Takemitsu, R. Strauss, Pepping, Tippett,
Ives czy Barber. Liczne nagrania dla Polskiego Radia, Dutch Radio, Sender Freies Berlin, Bayerischer Rundfunk, Südwestrundfunk i Westdeutscher Rundfunk oraz dla Telewizji Polskiej i Niemieckiej, a także wiele nagrań CD, MC, LP oraz video najlepiej odzwierciedlają wysoką jakość jego pracy.
Poziom artystyczny prowadzonego przez niego POLSKIEGO CHÓRU KAMERALNEGO wciąż nie przestaje inspirować kompozytorów do pisania dzieł na chór a cappella.
Jan Łukaszewski jest laureatem wielu prestiżowych nagród.
* znanego także jako Schola Cantorum Gedanensis, instytucja kultury Miasta Gdańska
Ruth Peel – kontralt. (Artystkę jakby wytarto z zasobów internetu).
Podczas studiów w Royal Northern College of Music zdobyła Lieder Prize, French Song Prize i Kathleen Ferrier Decca Prize jak również kilka stypendiów. Ruth Peel jest bardzo wszechstronną śpiewaczką i – poza jej występami operowymi (m.in. w Royal Opera House Covent Garden, Glyndebourne Opera, w operach Strasburga, Genewy, Stuttgartu, Aix-en-Provence) – ma rozległe doświadczenie koncertowe i recitalowe we wszystkich większych salach koncertowych Londynu, a także w wielu ośrodkach Europy, Australii i Japonii. Podczas transmitowanej na cały świat ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Nagano w 1998 roku, w ramach tournée po Japonii, zaśpiewała partię altową w IX Symfonii Beethovena (pod dyrekcją Seiji Osawy). Polska publiczność może pamiętać jej wspaniały występ w “Petite Messe Solennelle” Rossiniego pod batutą Jana Łukaszewskiego na Festiwalu „Gaude Mater” w Częstochowie w roku 2002. Krytycy cenią jej „głos o ciemnej, wiolonczelowej barwie”
Polski Chór Kameralny – Schola Cantorum Gedanensis
Istniejący od 30 lat POLSKI CHÓR KAMERALNY* należy do wąskiego grona światowej elity w pełni profesjonalnych chórów kameralnych. Daje rocznie około 80-100 koncertów, przygotowując ponad 50 różnych programów. Zespół stawia sobie za cel nadrzędny regularną pracę na instrumentalnym, „orkiestralnym” poziomie, co, oprócz wielu innych umiejętności, wymaga całkowitego opanowania aparatu wokalnego, umożliwiając realizację wszystkich technicznych i artystycznych wymogów partytury.
Zainteresowania tego wszechstronnego zespołu, składającego się z 24 zawodowych muzyków, koncentrują się głównie na muzyce a cappella, a zwłaszcza na współczesnej i romantycznej. Dlatego nie dziwi fakt, iż wielu światowej sławy kompozytorów dedykuje zespołowi swoje utwory (od lat średnio co dwa, trzy tygodnie zespół przygotowuje jedno prawykonanie).
W repertuarze chóru, obok licznych prawykonań, znajdują się m.in. programy oratoryjne, a nawet opery, wykonywane we współpracy z najwybitniejszymi polskimi orkiestrami filharmonicznymi oraz z tak znakomitymi zespołami jak Sinfonia Varsovia, Polska Filharmonia Kameralna – Sopot, Orkiestra Kameralna Polskiego Radia „Amadeus”, Academy of Ancient Music oraz wieloma innymi europejskimi orkiestrami barokowymi i zespołami muzyki dawnej.
„Specjalizujemy się w różnorodności!” Aby nie popaść w muzyczną rutynę POLSKI CHÓR KAMERALNY chętnie bierze także udział w eksperymentach. Stąd zabawa z muzyką lekką, jazzem, chanson, śpiewem gregoriańskim. Cross-Over nie jest dla nich żadną nowością. W 2001 r. zespół wystąpił w pierwszym na świecie wykonywanym na żywo koncercie internetowym. Z POLSKIM CHÓREM KAMERALNYM gościnnie współpracują światowej sławy dyrygenci, wśród nich od wielu lat Eric Ericson, Uwe Gronostay Frieder Bernius i Stephen Layton.
POLSKI CHÓR KAMERALNY był wielokrotnie zapraszany na międzynarodowe festiwale muzyczne, takie jak Warszawska Jesień, Wratislavia Cantans, Ruhr-Festival, „Rendez-vous musique nouvelle”, a także do Salzburga, Drezna, Berlina i Tokio. Tournée koncertowe wiodą go po niemal całej Europie, a także do USA i Japonii. Podczas World Symposium on Choral Music w Rotterdamie zespół wystąpił w roli „oficjalnego chóru sympozjum”.
Oprócz blisko 60 płyt CD, kaset magnetofonowych i video (wydanych m.in. w Acte Préalable, BeArTon, Carus, DUX, Naxos, Wergo i Musidisque) POLSKI CHÓR KAMERALNY utrwalił dziesiątki godzin muzyki dla Polskiego Radia w Warszawie. Od 1999 r. zespół regularnie otrzymuje nominacje do nagród fonograficznych (w 2004 r. otrzymał dwie nagrody „Fryderyk”, w 2008 r. – trzecią). Zespół nagrywa także dla Polskiej Telewizji (w tym komplet 68 offertoriów Giovanniego P. da Palestriny), a za granicą dla Dutch Radio, Bayerischer Rundfunk, Hessischer Rundfunk, Südwestrundfunk, Sender Freies Berlin, Westdeutscher Rundfunk oraz dla ZDF (drugiego kanału niemieckiej telewizji publicznej).
POLSKI CHÓR KAMERALNY był silnym polskim akcentem podczas Koncertu Bożonarodzeniowego dla EBU, nadawanego na żywo w Kanadzie i wielu krajach Europy. W sierpniu 2006 r. – w „Roku Mozartowskim” – zespół, jako pomysłodawca i główny organizator, zainaugurował czterodniowy Międzynarodowy Festiwal Mozartowski „Mozartiana”, prezentujący muzykę Amadeusza w wielu różnych stylach. Co roku festiwal przyciąga do Parku Oliwskiego, Pałacu Opatów i Katedry Oliwskiej ponad 10.000 widzów. Tak duże zainteresowanie sprawiło, że „Mozartiana” wpisała się na stałe w kalendarz sierpniowych wydarzeń muzycznych.
W 2008 roku POLSKI CHÓR KAMERALNY obchodził 30-lecie istnienia. W Roku Jubileuszowym zespół wydał w Polsce i Niemczech kilka płyt CD. Są wśród nich: „Cicha noc” – kolędy w opracowaniu Macieja Małeckiego na chór i orkiestrę smyczkową (z Polską Filharmonią Kameralną – Sopot, pod dyrekcją Jana Łukaszewskiego; wydawnictwo Carus Verlag), płyta monograficzna z utworami Hansa Schanderla (wydawnictwo Carus Verlag) oraz muzyka chóralna najwybitniejszych polskich kompozytorów (m.in. Pendereckiego, Kilara, P. Łukaszewskiego, Borkowskiego) zarejestrowana dla wydawnictwa Musica Sacra. POLSKI CHÓR KAMERALNY był także gospodarzem Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego Musica Sacra, wykonał m.in. „Pasję według św. Jana” J. S. Bacha (z Wrocławską Orkiestrą Barokową), „Mszę koronacyjną” oraz „Vesperae solennes de confessore” Mozarta (z Neue Düsseldorfer Hofmusik). Obchody jubileuszu zamknął koncert monograficzny utworów a cappella Krzysztofa Pendereckiego, wykonany w obecności kompozytora w Dworze Artusa w Gdańsku (22 XII).
W 2009 r. POLSKI CHÓR KAMERALNY zaplanował m.in. finalizację nagrań i wydanie płyty CD z utworami chóralnymi Krzysztofa Pendereckiego (dla wydawnictwa DUX), nagranie płyty CD z utworami Leona Łukaszewskiego oraz wykonania m.in. „Liebeslieder Walzer” Johannesa Brahmsa, oratoriów „Siedem Bram Jerozolimy” Krzysztofa Pendereckiego (dwukrotnie), „Juda Machabeusz” G. F. Haendla, „Stworzenie Świata” Józefa Haydna, „Eliasz” Felixa Mendelssohna – Bartholdy’ego, “War Requiem” Benjamina Brittena oraz „Stabat Mater” Karla Jenkinsa.
* znany także jako Schola Cantorum Gedanensis, instytucja kultury Miasta Gdańska
Studiowała w rodzinnym Lipsku pod kierunkiem Helgi Forner oraz podczas kursów mistrzowskich pod kierunkiem Dietricha Fischer-Dieskaua. W 1993 roku zdobyła pierwszą nagrodę na Konkursie im. F. Mendelssohna w Berlinie a w roku 1996 nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. J.S. Bacha w Lipsku. W partiach operowych pojawiała się w Brooklyn Academy of Music w Nowym Jorku, Théatre des Champs-Élysées w Paryżu, Staatsoper w Stuttgarcie i Teatro Nacional w Lizbonie. Koncertowała w Carnegie Hall w Nowym Jorku, Opera City Hall w Tokio, londyńskim Barbican, Concertgebouw w Amsterdamie, jak również podczas Berkely Festiwal i Dresden Music Festiwal. Występowała z wieloma orkiestrami i zespołami, m.in. Gewandhausorchester w Lipsku, Orkiestrą Symfoniczną w Pradze, Staatskapelle w Dreźnie, Musica Antiqua Köln, Concerto Köln i z Academy of Ancient Music. Wśród dyrygentów, z którymi pracowała są Riccardo Chailly, Rafael Frühbeck de Burgos, Lothar Zagrosek, Andrea Marcon, Reinhard Goebel i Jean-Christophe Spinosi. Cechą znamienną nagrań Simone Kermes jest rozległy repertuar sięgający od Vivaldiego do Humperdincka. Niektóre z nich, jak Griselda Vivaldiego, Stworzenia Świata Haydna czy album z 2007 roku z wirtuozowskimi motetami Vivaldiego przyniosły jej nagrodę Diapason d’Or oraz inne nagrody płytowe. Występ w “Requiem” Mozarta jest pierwszą okazją usłyszenia Simone Kermes przez gdańskich melomanów.
Lothar Odinius – tenor.
Studiował na Universität der Künste w Berlinie w klasie prof. Anke Eggers, następnie u Ingrid Bjoner, Alfredo Krausa i Dietricha Fischer-Dieskaua a ostatnio u Gunduli Hintz i Neila Semera. W swej pracy próbuje zachować równowagę pomiędzy operą a recitalami – jego szczególnie ulubioną formą stały się pieśni. Śpiewa regularnie w większych ośrodkach jak Paryż, Kolonia, Dortmund, Hamburg a także podczas Schleswig-Hostein Musikfestival. Występuje w USA, niemniej jednak najlepiej czuje się w Europie na scenach operowych i podczas międzynarodowych festiwali, zarówno w Mannheim, Salzburgu, Zurychu jak i Operze Królewskiej w Kopenhadze. Śpiewa i nagrywa z tak renomowanymi dyrygentami jak Nikolaus Harnoncourt, Sir Neville Marriner, Morten Schuldt-Jensen i Helmuth Rilling, z którym (wraz z Bach Akademie) jest ściśle związany wieloletnią współpracą i występami m.in. w Turynie, Krakowie, Toronto i Madrycie. W roku 2003 Lothar Odinius zaśpiewał po raz pierwszy w Gdańsku, wraz z Polskim Chórem Kameralnym i Neue Düsseldorfer Hofmusik po dyrekcją Jana Łukaszewskiego, podczas wykonania “Mszy h-moll” Bacha w Archikatedrze w Oliwie. Niedawna charakterystyka krytyki na jego temat jest typowa: „tenor pełen naturalnej powagi i szlachetnego brzmienia”.
Na lewo prezentacje wykonawców z koncertu finałowego o jakim wspominam na początku wpisu. Treści źrodłowe zawarte w prezentacjach pochodzą od organizatora festiwalu Mozartiana,
Polskiego Chóru Kameralnego
Darren Jeffery – bas-baryton.
Podczas tego koncertu debiutuje w Polsce. Jest jednym z wielu znakomitych śpiewaków, którzy wyszli z Royal Northern College of Music. Jego kariera operowa rozpoczęła się szybko po debiucie w Royal Opera House Covent Garden w Londynie, gdzie do dziś pojawił się w nie mniej niż czternastu produkcjach. W Europie kontynentalnej śpiewał w Teatro Real w Madrycie, operach w Bolonii i Rzymie, w Théatre de la Monnaie w Brukseli i wielu innych, pracując z tak sławnymi dyrygentami jak Antonio Pappano, Riccardo Chailly i Sir Colin Davis, z którym w październiku nagrywać będzie “Requiem” Mozarta. Płyta ta dołączy do znacznego już katalogu jego nagrań. W recenzji z niedawnego wykonania “Requiem” w Londynie napisano: „W Tuba mirum puzonista stał i grał blisko basa Darrena Jeffery’a, i obaj doskonale uzupełniali ciepły, bogaty dźwięk drugiego z nich – magiczna chwila”.
Premiera pierwszej wersji wpisu: 23 lutego 2009
Data aktualizacji: 2 marca 2024
